کپی‌رایت مرد، زنده‌باد کپی‌رایت

ابتدا باید گفت منظورمان در این نوشته از تئوری سیستمی و نیز خودسازندگی چیست. در تئوری سیستمی، اجزای یک مجموعه در تعامل با یکدیگر و دارای اثرگیری از هم و تاثیر بر دیگری دیده می‌شود. خودسازندگی یا autopoietic بودن هم به این مساله اشاره دارد که این سیستم می‌تواند نقایص خود را برطرف سازد و امور خود را رتق و فتق کند. در این مقاله تلاش شده حقوق به عنوان چنین سیستمی معرفی و در نهایت از این ظرفیت برای اصلاح وضعیت موجود نظام کپی‌رایت استفاده شود. نخستین مساله‌ای که به عنوان یک واقعیت یا Fact در این مقاله مطرح می‌شود این است که رژیم کپی‌رایت در طول زمان نیز توسط وابستگی‌های متقابلی که به سیستم‌های سازنده محیط آن داشته و انتقاداتی که از طرف این سیستم‌ها متوجه کپی‌رایت شده، تکامل یافته است. این سیستم‌ها عبارتند از: سیستم خلاق (که مرتبط با خلاقیت، بازسازی، توزیع و دسترسی به آثار خلاقانه است)، سیستم سیاسی (شامل دولت و حتی کلیسا)، سیستم اقتصادی (که توسط صاحبان حق و واسطه‌ها برای آثار خلاق در بازار وجود دارد) و سیستم تکنولوژیکی. دومین واقعیت این است که هر پیشرفت جدیدی در سیستم تکنولوژی در نتیجه تحریک تکامل اکوسیستم کلی، سیستم‌های دیگر را تحریک خواهد کرد. بر این اساس برای مدت طولانی، سیستم کپی‌رایت به درستی طوری مدیریت می‌شد که تغییرات محیطی آورده‌شده توسط پیشرفت‌های تکنولوژیک و به تبع تولید، انتشار و دسترسی به آثار خلاقانه را با موفقیت تنظیم کند. با این حال با ظهور اینترنت و تکنولوژی‌های دیجیتال، پاسخ انتخابی سیستم کپی‌رایت به محرک‌های محیطی منجر به شکستش در زمینه انطباق خود با واقعیت‌های جدید و متعاقباً، از دست دادن قدرت اجرایی آن می‌شود. حال نویسنده می‌گوید چرا اعتقاد دارد در دوره جدید، قدرت نظام کپی‌رایت از بین رفته است. اولاً واکنش عمده به فشارهای سیستم سیاسی و اقتصادی، یعنی لابی‌گری میان صاحبان حق و...