مزایا و معایب توافقنامه «تضمین ثالث»؛ یکی بر سر شاخ بن می‌برید…

«اگر دوستت خودش را از پلی به پایین پرت کند، تو هم این کار را انجام می‌دهی؟» در مراحل رشد، والدین اغلب برای آموزش فرزندان‌شان، سوالاتی از آنها می‌پرسند که در عین حال میزان بلوغ فکری و باورهای آنها را نیز آشکار می‌کند، پاسخ کودک یا نوجوان به این سوالات، روشنگر نحوه ادامه تعاملات والدین با فرزند خواهد بود؛ اما جالب است که بدانیم، بازار کسب‌وکار امروز، بسیاری اوقات پاسخ درستی به این سوال نمی‌دهد. در بسیاری از بازارهای آی‌تی، ابزارهای حقوقی و قراردادی‌ای وجود دارد که به نظر مفید می‌رسند، با این حال می‌توانند برای تمام قراردادها، روش مناسبی نباشند. از قبیل تفاهمنامه عدم افشا، توافقنامه منع رقابت، توافقنامه داوری و موارد مشابه. توافقنامه «تضمین ثالث» نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این توضیح، در این نوشتار تلاش خواهد شد مهم‌ترین مزایا و معایب نهاد «تضمین ثالث» را مورد بررسی و مداقه قرار دهیم تا کمکی باشد در انتخاب مسیر فعالان کسب‌وکار در حوزه آی‌تی و نرم‌افزار. آیا عقد توافقنامه تضمین ثالث (Escrow Agreement) ضرورت دارد؟ آنچه مسلم است اینکه پشتیبانی نرم‌افزار برای مشتریان شرکت‌های تولیدکننده اپلیکیشن، گاه نه فقط ضروری بلکه حیاتی است. علی‌الخصوص اینکه هیچ تضمینی برای مشتری وجود ندارد تا همیشه برای مواردی مثل رفع خطاها، تضمین سازگاری با سایر ارتقاهای سیستم و اضافه کردن عملکردهای مورد نیاز مشتری، به توسعه‌دهنده نرم‌افزار دسترسی پیدا کند و چون پشتیبانی نرم‌افزار و سیستم بدون کد منبع (Source Code) امکان‌پذیر نیست، تضمین ثالث بخشی ضروری در معاملات نرم‌افزاری به‌خصوصی خواهد شد؛ اما بدون بررسی و تعمق بر کسب‌وکار مشتریان و شرایط لایسنس‌ها و محصولات نرم‌افزاری توسعه‌دهندگان، نمی‌توان پاسخ درستی به این پرسش داد که آیا عقد توافقنامه تضمین ثالث (Escrow Agreement) ضرورت دارد یا خیر؟ سازمان‌ها و شرکت‌های تولیدکننده نرم‌افزار (چه رأساً و چه از طریق سایر توسعه‌دهندگان نرم‌افزار) به طور معمول با ارزیابی ریسک یا برگشت سرمایه،...