مالکیت محتوای خروجی هوش مصنوعی؛ مالک ملک لامکان

از زمانی که آلن تورینگ برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ به مساله هوش مصنوعی در مقاله‌ای با عنوان «ماشین آلات و هوشمند سازی محاسبات» پرداخت و تست تورینگ یا آزمایش توانایی ماشین برای نمایش دادن رفتاری هوشمندانه شبیه به انسان را طراحی کرد تا روزی که نرم‌افزار چت جی‌پی‌تی در سال ۲۰۲۲ با قابلیت‌های متنوع گفت‌وگو تا تولید محتوا در دسترس مردم دنیا قرار گرفت، پیشرفت‌های روزافزون هوش مصنوعی در خلق متن، تصویر، موسیقی و سایر اشکال محتوا، مساله مالکیت حقوقی آنها را همچنان موضوعی بحث‌برانگیز در حوزه مسائل حقوقی به میان آورده و در صورت تعیین تکلیف‌نشدن آن، رفته‌رفته منجر به پیچیدگی‌های درخور توجهی خواهد شد. در این زمینه پرسش‌ها بیش از پاسخ‌هاست، هرچند انتظار می‌رود با آغاز بررسی و تصویب قوانین و مقررات در سطح جهانی و ملی، برخی از این پرسش‌ها پاسخ داده شوند. کپی‌رایت در هوش مصنوعی به صورت تئوری، مالکیت محتوای تولیدشده به وسیله هوش مصنوعی به این بستگی دارد که چه کسی مسئول خلق آن شناخته شود. بنابراین، ممکن است مالک توسعه‌دهنده‌ای باشد که مدل هوش مصنوعی را ساخته، یا اپراتوری که سیستم را اجرا می‌کند، یا کاربری که داده‌ها و دستورات را به هوش مصنوعی می‌دهد. قوانین نیز در تعیین مرز بین اثری که کاملاً به وسیله کامپیوتر تولید شده و اثری که با کمک کامپیوتر ساخته شده، مبهم است. اگر هوش مصنوعی با دخالت حداقلی انسان عمل کند، آیا این اثر واقعاً تولیدشده به وسیله هوش مصنوعی محسوب می‌شود یا اینکه دخالت انسانی (مانند طراحی دقیق دستورات) کاربر را به عنوان مؤلف معرفی می‌کند؟ یکی از اصلی‌ترین دشواری‌ها در حق کپی‌رایت برای آثار تولیدشده با هوش مصنوعی، سهولت بازتولید آنها از جانب دیگران است. شرایط فعلی از دیدگاه حقوقی چنین حکم می‌کند که برای حمایت قانونی یک اثر بر مبنای قوانین کپی‌رایت، باید کل اثر «اصیل» باشد. برای اینکه اثری اصیل...