موضوعاتی از قبیل بیمهگری الکترونیکی، سوییچ بیمهگری، نوآوری در صنعت بیمه و تحول دیجیتالی در یکی دو سال اخیر به کلیدواژههای پرتکرار در اخبار و مطالب مرتبط با صنعت بیمه کشور تبدیل شده که بعضاً با حواشی و چالشهایی نیز همراه بوده است. اما سوالی که همواره مطرح است این است که چرا سرعت رشد و پیشرفت این حوزه چندان سریع نیست و اقداماتی که رنگوبوی تحول و دیجیتالی شدن داشته باشد از گفته به عمل تبدیل نشده است. اساساً مفهوم تحول با تغییر و بهبود متفاوت است و این نکته مهمی است که باید به آن توجه شود، زمانی که از تحول صحبت میشود بحث از یک بازآفرینی بنیادی در همه شئون و جنبهها در میان است. زمانی که کلمه تحول با پسوند دیجیتالی همراه میشود به این معناست که این تحول بایستی مبتنی و بر پایه فناوری اطلاعات و تکنولوژیهای نوظهور دیجیتالی اتفاق بیفتد اما قطعاً فناوری تنها بعد تحول دیجیتالی نیست. تقسیمبندیهای مختلفی از ارکان موثر در تحول دیجیتالی ارائه شده است. بعضاً تحول دیجیتالی را در سه رکن «فرایندها»، «افراد» و «ابزار» تعریف میکنند که فناوری نیز در بعد ابزار این تعریف میگنجد. اما اگر بخواهیم نگاه جزئیتر و دقیقتری به ارکان تحول دیجیتالی بیندازیم میتوان آن را به شش بعد «راهبرد»، «فرایند»، «سازماندهی و همراستایی منابع»، «فرهنگ»، «محصول و مشتری» و در نهایت «فناوری» تقسیم کرد. تحول دیجیتالی در صنعت بیمه زمانی اتفاق میافتد که به همه این ابعاد توجه شود و برای آن برنامهریزی جامع صورت گیرد. بدین معنی که بایستی برنامه راهبردی همهجانبهنگر و هدفگذاری قابل دستیابی با همراهی ارکان و بازیگران موثر در اکوسیستم بیمه کشور صورت گیرد و با رویکرد همراستایی در دستیابی به اهداف به سایر لایهها تکلیف شود. در همین راستا لازم است همه منابع و ظرفیتهای موجود شناسایی و به صورت متوازن از توانمندیهای موجود بهرهبرداری شود. مقوله...