هوشمندهای بی هوش

موضوع تاثیرات تحریم در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در ایران همچون سایر صنایع به صورت کلی و همه‌جانبه بوده است. از زمان آغاز فشارهای تحریم، فعالان در تمام سطوح از جمله واردات تجهیزات و ابزار تکنولوژی اطلاعات و در تمام زیرشاخه‎های آن همچون سخت‎افزار، نرم‎افزار، اینترنت، شبکه و تجهیزات مخابراتی با مشکلاتی مواجه بوده‌اند. اگر بخواهیم مصداقی‎تر به موضوع نگاه کنیم، در حوزه‎ای همچون نرم‎افزار دسترسی به جدیدترین نسخه‌های پیشرفته نرم‌افزار و محیط‌های تحت وب، متن‌بازها و توسعه‎دهندگان این فضا به دلیل تحریم‎های پی در پی در کشور به آسانی امکان‎پذیر نبود. حتی در بخش فضای مجازی و اینترنت، فقدان دسترسی به امکانات بسیاری از سایت‎های پراهمیت، در کسب و کار تاثیرات منفی به جا گذاشته است.   تاثیر دیگر تحریم‌ها در حوزه فناوری اطلاعات این بوده است که بسیاری از سرویس‌های سایت‌هایی مانند گوگل، مایکروسافت و اپل از طریق IP آدرس ایران غیرقابل دسترسی بود و بنابراین افراد با استفاده از فیلترشکن‌ها می‌توانستند به این اطلاعات دسترسی پیدا کنند که همین امر سرعت کار را پایین می‌آورد. البته باید توجه داشت بر اساس قطعنامه‌های 1649 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008) و 1929 (2010) شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران، کشورها متعهد شده‌اند مانع ارائه یکسری از خدمات و امکانات به جمهوری اسلامی ایران شوند. کشورها متعهد شده‌اند اقدامات لازم را برای جلوگیری از فراهم کردن، فروش یا انتقال ابزارهایی که مربوط به مراحل دسترسی، بازفرآوری یا فعالیت‌های مربوط به آب سنگین یا گسترش سلاح هسته‌ای است و توسط شورای امنیت یا کمیته 1737 بیان شده، انجام دهند. به عنوان مثال، کشورها متعهد شده‌اند از ارائه کمک یا آموزش‌های فنی، یا کمک مالی، سرمایه‌گذاری، بازرگانی یا سایر خدمات و انتقال منابع یا خدمات مالی مربوط به تامین، فروش، انتقال، ساخت یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و تکنولوژی‌های خاص ممانعت کنند یا کمک‌هایی را که به...