آیا اینترنت هم حق مسلم ماست؟

اگرچه اینترنت و استفاده از آن از دهه 1960 شروع شده‌ اما استفاده فعلی از آن در سراسر جهان و میان گروه‎های سنی مختلف، و نیز تلفیق آن با تمام جنبه‎های زندگی مدرن بشری، در سال‌های اخیر بی‌سابقه بوده است. طبق برآوردهای اتحادیه بین‎المللی مخابرات، تعداد کلی کاربران اینترنتی در سراسر جهان تا پایان سال 2015 به بیش از سه میلیارد کاربر می‌رسد. تعداد کاربران فعال فیس‌بوک [Facebook] بزرگ‌ترین شبکه آنلاین اجتماعی، بین سال‎های 2009 و 2015، از 150 میلیون به یک میلیارد و 300 میلیون کاربر افزایش یافته است. از این رو می‌توان گفت اینترنت از قوی‎ترین ابزارهای قرن بیست و یکم برای ایجاد شفافیت هر چه بیشتر در عملکرد قدرتمندان، دسترسی به اطلاعات و همچنین تسهیل مشارکت فعال شهروندان در ایجاد جوامع دموکراتیک به شمار می‌رود. از آخرین نمونه‌هایی که می‌توان به ‌عنوان نقش عمده‎ اینترنت در بسیج کردن توده‎های مردم برای مطالبه عدالت، برابری، پاسخگویی و رعایت حقوق بشر نام برد، موج تظاهرات در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا طی سال 2010 است. اینترنت به مثابه یک حق با توجه به این قدرت و فراگیری، از منظر سازمان ملل فراهم کردن امکان دسترسی به اینترنت برای کلیه افراد با اعمال حداقل محدودیت ممکن در دسترسی به مطالب آنلاین، برای تمامی کشورها یک اولویت است. سازمان ملل متحد در گزارش بازرس ویژه خود در مورد ترویج و محافظت از حق آزادی عقیده در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد دسترسی به اینترنت جزو حقوق بشر است و هر حکومتی که به هر شیوه مانع از دسترسی مردم به اینترنت شود، مرتکب نقض حقوق بشر شده است. شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز در پایان جلسه هفدهم خود اینترنت را ابزاری مناسب برای دسترسی انسان‌ها به حقوق‌شان دانسته و اعلام کرده که اینترنت تاثیر مثبت و غیرقابل انکاری بر جوامع انسانی دارد و از این رو یکی از حقوق بشر...