فرازونشیب‌های زندگی به سبک کوچ‌نشینی دیجیتالی؛ نیمه تاریک

کوچ‌نشینان دیجیتالی در حالی که دنیا را می‌گردند خرج زندگی‌شان را درمی‌آورند و این یک تجربه استثنایی است. اما این سبک زندگی نیمه تاریکی هم دارد که نمی‌خواهید چیزی درباره آن بشنوید. این متن را سال گذشته برای سی‌ان‌ان درباره کارآفرینان مستقل از مکان که به کوچ‌نشینان دیجیتالی معروف هستند نوشتم. شعار «آنلاین کار کنید، دنیا را بگردید و زندگی رویایی داشته باشید» در میلیون‌ها نقطه در سراسر جهان تا حد مرگ عملی شده بود. بنابراین تصمیم گرفتم خلاف جریان آب شنا کنم و نیمه تاریک کوچ‌نشینی دیجیتالی را نشان دهم: چالش‌ها، لغزش‌های عاطفی و فداکاری‌های اجتماعی که پیش روی یک کوچ‌نشین دیجیتالی است. می‌شد پیش‌بینی کرد سی‌ان‌ان از این مطلب خوشش نیاید. متن را به باد انتقاد گرفتند و از من خواستند بخش‌هایی از آن را بازنویسی کنم تا از شدت غم‌انگیز بودنش کاسته شود. و چون آنها سی‌ان‌ان هستند و من هیچ‌کاره‌ای هستم که کتابی با عنوان «همه‌ چیز به فنا رفته!» نوشته، گفتم باشد. اما خودم همیشه طرفدار نسخه اولیه بوده‌ام. بنابراین این نسخه را بدون سانسور در اختیارتان قرار می‌دهم. همچنین توجه داشته باشید که افراد و رویدادها در این متن ساختگی هستند و آنها را بر اساس تجربه‌ها و روابط شخصی خودم خلق کرده‌ام؛ برای ساختن روایت و فضا. لذت ببرید. ۱۲:۲۰ بعدازظهر جمعه است و اکثر آنها در اتاق کنفرانس هتل بُر خورده‌اند. برنامه گفته بود ۱۱ صبح. زهی خیال باطل. از پنجره‌های بزرگی که از کف تا سقف اتاقم در طبقه ۱۹ کشیده شده‌اند استخر پشت‌بام ساختمان روبه‌رویی را می‌بینم که آسمان آفتابی بانکوک را منعکس می‌کند. مردم دمپایی لاانگشتی و کتانی‌های کانورس پوشیده‌اند، محض قشنگی. تعدادی از آنها پیراهن یقه‌ایستاده و کت پشمی و تعدادی دیگر کارگو و رکابی پوشیده‌اند. اکثراً مرد، مجرد، ۲۰ یا ۳۰ساله هستند. اما این گروه هم مثل هر گروه دیگری استثناهایی دارد. بالاخره ۴۴ نفر از آنها...