آیا مشتری در دنیای دیجیتالی حریم خصوصی دارد: به گستره زمان و مکان

مساله حریم مشتری پیچیده‌تر و مناقشه‌انگیزتر از قبل شده است زیرا ابزار و فناوری‌هایی که درباره همه ابعاد زندگی‌مان داده جمع‌آوری می‌کنند وفور یافته‌اند. بسیاری از مشتریان حالا عقیده دارند که کنترلی بر اطلاعات درباره خودشان ندارند و به ‌تازگی بیشتر به نحوه جمع‌آوری اطلاعات درباره آنها اهمیت می‌دهند.چنین نگرانی‌هایی بر صنعت خدمات هم تاثیر منفی می‌گذارد زیرا داده‌های مشتری در این صنعت همیشه یک سرمایه حیاتی بوده است. مدت‌ها قبل از تبدیل شدن داده به سوخت اقتصاد دیجیتالی، موسسات مالی نگهبان اطلاعات خصوصی مشتریان بوده‌اند و از این داده‌ها در سطوح خرد و کلان برای ارائه خدمات به مشتریان استفاده کرده‌اند. پیشرفت‌های اخیر در زمینه تنظیم مقررات مانند مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها در اتحادیه اروپا و پیشرفت‌های فناوری باعث شده‌اند حریم مشتری به صورت یک چالش بغرنج درآید. در واقع، بسیاری از تنظیم‌کننده‌های مقررات در نقاط مختلف جهان علاقه بی‌سابقه‌ای به حریم از خودشان نشان می‌دهند و قوانین جدید وضع می‌کنند. مقررات عمومی حفاظت از داده را می‌توان مشهورترین مورد در این سیر پیشرفت‌های اخیر تلقی کرد. این مقررات حفاظت گسترده‌ای از داده‌های خصوصی شهروندان اتحادیه اروپا به عمل می‌آورد. تحت این مقررات، همه شرکت‌هایی که با اطلاعات مصرف‌کننده در اروپا سروکار دارند باید رضایت مستند مصرف‌کننده را دریافت کنند تا بتوانند داده‌های آنها را گرد آورند. همچنین، در صورت بروز رخنه در داده‌ها، شهروندان باید به ‌سرعت از سوی شرکت‌های مذکور هشدار دریافت کنند. عدم صدور هشدار از جانب این شرکت‌ها موجب صدور جریمه‌های سنگین برای آنها می‌شود. مصرف‌کننده‌ها همچنین «حق فراموش شدن» دارند؛ یعنی همه شرکت‌ها باید داده‌های شخصی را اگر برای اهداف اولیه کاربرد نداشته باشند، پاک کنند. در طرف دیگر، ایالات متحده هیچ قانون جامعی مانند مقررات عمومی حفاظت از داده ندارد. مقررات فدرال ایالات متحده معمولاً گستره محدودی دارند و صرفاً از انواع خاص داده‌ها حفاظت می‌کنند. برخی گروه‌های تجاری به‌ تازگی از...