امضای همراه، توانمندساز دولت همراه

فناوري امضاي ديجيتال در سال‌های اخیر، به منظور ایجاد اعتماد در تراکنش‌ها و تعاملات، در بستر زیرساخت کلید عمومی به كار گرفته شده است. هر چند امضاي ديجيتال به عنوان یکي از توانمندسازهای کلیدی دولت و تجارت الکترونیکي شمرده می‌شود ولی پیچیدگی به‌کارگیری آن، برای عموم شهروندان همچنان مانعی بر سر راه گسترش این فناوری است. از سوی دیگر، سرمایه‌گذاری‌های کلان اولیه در زمینه تامین و استقرار تجهیزات مطمئن، یکی از چالش‌های فراگیر شدن امضاي ديجيتال به شمار می‌رود. امروزه یکی از ابزارهای مناسب برای انجام امضاي ديجيتال، تلفن همراه است. این وسیله به واسطه قابلیت دسترسی فوق‌العاده آن با ضریب نفوذ 90 درصد در بین شهروندان، می‌تواند تحولی شگرف را در کاربرد امضای الکترونیکی به وجود آورد و به‌کارگیری امضای همراه یک راه‌حل بکر و اجتناب‌ناپذیر برای ایجاد اعتماد در دولت الکترونیکی است. شهروندان دولت الکترونیکی می‌توانند برای دریافت هر خدمتی که نیاز به احراز هویت دارد، از امضای همراه استفاده کنند. امضای همراه چیست؟ انجام عملیات امضاي ديجيتال روی یک تراکنش، از طریق کانال ارتباطی مانند شبکه تلفن همراه و با استفاده از گوشی تلفن همراه، «امضای همراه» نامیده می‌شود. فناوری امضای همراه به شهروندان این اجازه را می‌دهد تا از راه دور و به صورت غیرحضوری امکان تایید یک تراکنش الکترونیکی را داشته باشند. امضای همراه می‌تواند اطلاعات احراز هویتی را از طریق شبکه تلفن همراه در اختیار یک ارائه‌کننده خدمات آنلاین که برای ارائه خدمات به احراز هویت شهروندان نیاز دارد، قرار دهد. این امضا باید تضمین ‌کند اطلاعات امضاشده توسط شهروند، همان تراکنشی است که در پیام درخواست امضا مطرح شده و این به عنوان یک اصل مهم در امضای همراه پذیرفته شده است. به این اصل در اصطلاح، (WYSWYS (What you signed, what you see گفته می‌شود. امضای همراه به روش‌های مختلف، از جمله توسط یک برنامه کاربردی روی تلفن همراه، یک سیم‌کارت هوشمند...