چرا باید در ایران نیز رمیتنس را پیاده‌سازی کرد؟

سالانه بالغ بر ۲۰۰ میلیون مهاجر در بیش از ۴۰ کشور بادرآمد بالا حواله‌های رمیتنس خود را به بیش از ۸۰۰ میلیون نفر از اقوام در بیش از ۱۲۵ کشور با درآمد کم و متوسط ارسال می‌کنند، رمیتنس به‌عنوان یکی شاخه‌های پرکاربرد فین‌تک که به‌صورت اختصاصی مسئله پرداخت‌های بین اشخاص یا سازمان‌ها را بهبود می‌بخشد هم‌اکنون به دلیل تحریم‌ها و فعال نبودن نهادهای بین‌المللی مالی در ایران پیاده‌سازی نشده است و استارت‌آپی قادر به ارائه سرویس‌های مبتنی بر آن نیست و مهاجرانی که در ایران ساکن هستند از مزایای استفاده از این فرآیند مالی بی‌بهره‌اند. آنان برای انتقال وجه خود مجبور به استفاده از فرآیندهای سنتی و پرخطر هستند .در این مطلب علاوه بر بررسی رمیتنس در جهان و معرفی استارت‌آپ‌های مطرح در این زمینه سعی شده است به چالش‌های این ابزار مالی در این پرداخته شود. مردمان خاورمیانه، دردناک‌ترین داستان‌ها از زندگی روزمره خودشان می‌توانند روایت کنند و انگار مردمان این دیار، در میان برگ‌های کتاب تاریخ، سعی می‌کنند تاب بیاورند و چرخ زندگی را به جلو پیش برند. تاب‌آوری در وضعیت بحران، کسب‌وکار روزمره مردمان این نقطه از جهان است و مهم‌ترین ابزار تاب‌آوری، یافتن منبع درآمدی پایدار برای امرار معاش و گذران زندگی است و برای این هدف، بیشتر از آنکه کفش عوض کنند، کشور عوض می‌کنند تا به یک نقطه اطمینان برسند به امید اینکه بتوانند لختی درنگ کنند و مهاجران ناامید امروز بتوانند به ساختن تاروپود امید برای نسل آینده خود بیندیشند. دغدغه‌ اصلی مهاجران انتقال پول به خانواده خود در موطن‌شان است. کاری که بسیار پرخطر است و هر بار که پولی ارسال می‌شود، هزاران بیم‌ و امید دارند تا به دست خانواده‌شان برسد. در بهترین وضعیت، انتقال پول از کشوری به کشور دیگر با کارمزدهای بالا و از طریق صرافی‌های غیرقانونی صورت می‌گرفت و هنوز می‌گیرد. در وضعیت‌های اسفناک‌تر، از روش‌های خرید طلا...