راه‌حل، همکاری است

شرکت‌های پستی (دولتی) همچون اکثر کشورهای دنیا قبل از شیوع کرونا اوضاع خوبی نداشتند. دلیل این اتفاق سنگینی وزن و ساختار در مباحث هزینه‌ای و تغییر نیافتن رویکرد و استفاده از تکنولوژی‌های روز و بیزینس مدل تغییرنیافته آنها بود. بخش عمده‌ای از تراکنش‌ها و ارسال‌های پستی به سمت مرسولات فروشگاه‌های آنلاین رفته و عملاً چیزی به اسم ارسال نامه یا مراودات کالایی نفر به نفر وجود نداشت. پس ترافیک کم، هزینه‌های بالا و تغییرات رفتار مخاطب در کشورمان، پست را بر آن داشت تا دست به تغییرات رفتاری و اساسی بزند. در این دوره بود که تعاریفی مانند باجه‌های قبول مجازی و بارکدهای پری‌پرینت باب شدند و با ورود استارت‌آپ‌های جدید به این حوزه، مدیران وقت پست تصمیم به این تغییرات گرفتند. شرکت پست مانند هر سازمان دولتی دیگری، رفت و آمدهای جناحی مدیران با تغییرات زیادی همراه است، که اساساً امکان ایجاد تغییرات زیرساختی را فراهم نمی‌آورد و از آن مهم‌تر، هزینه تصمیم‌گیری تغییرات برای مدیران دولتی آن‌قدری بالاست که به ندرت جرات تصمیمات بزرگ برای ایجاد تغییرات را به خود می‌دهند. اما شیوع کرونا مبادلات بازی را تغییر داد. تا قبل از آن سازمان تنظیم مقررات اصطلاحاً به دنبال نظام‌مند کردن ولی بخوانید محدودسازی فعالیت خرده فعالان این بازار بود. کرونا باعث افزایش درخواست‌ها برای فروشگاه‌های آنلاین شد و به دلیل سطح گستردگی زیاد خدمات در کشور و قیمت پایین، برنده بازی شرکت ملی پست بود. در این میان به دلیل بزرگ شدن بازار پستی، مدیران پست تصمیم به همکاری‌های خوبی با استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های نوپای فعال در این حوزه گرفتند که به دلیل همان هزینه بالای تصمیم‌گیری، در عمل از موضع خود عقب‌نشینی کردند. اما مشکلات اصلی در بازار پستی کشور و همکاری با شرکت ملی پست، در مرحله اول همین تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌ای برای استفاده از زیرساخت پستی است. برای مثال فروشگاه آنلاین X توانسته چندین سال...