درس تاریخ

پروفسور گوته نایمن (Göte Nyman) عبارت «اینترنت رفتار» (IoB) را در 2012 به کار برد. فرض نایمن این بود که می‌توان از فناوری برای رصد کردن رفتار افراد استفاده کرد و از نتایج این مشاهدات برای تعیین الگوی رفتاری آنها بهره جست. گارتنر (Gartner) به استقبال دوباره از اینترنت رفتار اشاره کرده و آن را یکی از برترین روندهای استراتژیک فناوری در 2021 خوانده است. اما وقتی فناوری خاصی در کانون توجه قرار می‌گیرد افرادی وجود دارند که تلاش می‌کنند از این فناوری جدید برای تحقق اهداف مخرب استفاده کنند. اینترنت رفتار ممکن است ناخواسته ریسک‌هایی پدید آورد و متخصصان و مدیران امنیت سایبری باید این ریسک‌ها را مدیریت کنند. با این اوصاف، گروه‌های امنیتی چگونه می‌توانند ریسک‌های اینترنت رفتار را شناسایی و آنها را مهار کنند؟ دستگاه‌های مبتنی بر اینترنت (اینترنت اشیا)، اطلاعات مربوط به فعالیت‌های روزمره مصرف‌کننده‌های فناوری را ثبت و به پایگاه‌داده‌ها ارسال می‌کنند. دستگاه‌های تجاری و شخصی و اپلیکیشن‌هایی مانند ساعت مچی هوشمند، ردیاب‌های جی‌پی‌اس و اپ‌های ردیابی غذا همه ‌چیز را ثبت می‌کنند. تکه دیگر این پازل با فراگیر شدن زیرساخت 5G تکمیل می‌شود. اینترنت نسل 5 قدرت ارتباطی این دستگاه‌ها را ارتقا می‌دهد و انتقال ساده و بی‌نقص مقادیر عظیم داده را امکان‌پذیر می‌کند. استخراج این داده‌های جمعی اطلاعات ارزشمندی را از نظر تجاری گرد می‌آورد و افراد در فرایند بازاریابی سودمند به کالاها و خدمات شخصی‌سازی دسترسی پیدا می‌کنند. اما بازیگران تهدیدگر ممکن است از همین داده‌ها سوءاستفاده کنند. قدرت اینترنت رفتار اولین کاربست‌های واقعی اینترنت رفتار در سطح جهان در 2020 در اپ‌های ردیابی شیوع کووید 19 نمایان شدند. هدف این نوع اپ‌ها مشخص بود اما کاربردشان در بسیاری از نقاط موفقیت‌آمیز نبود. برای مثال، اپ ردیابی تماسِ وزارت بهداشت بریتانیا اندکی بعد از راه‌اندازی کنار گذاشته شد. گفته شد که نقص فنی در زمینه متمرکز کردن داده‌های جمع‌آوری‌شده دلیل این شکست...