مدیریت سرویس

نیاز به تعامل و تبادل دارایی‌ها و بهره‌گیری از توانمندی‌های دیگران، از دیرباز در نهاد زندگی اجتماعی بشر بوده است. شاید یکی از عواملی که موجب شد انسان از دیگر موجودات زنده پیشی گیرد، درک کاستی‌های ذاتی خود در راه دستیابی به اهداف بلندپروازانه‌اش بود. او با زیرکی به این نتیجه - نه‌چندان ساده - رسید که در جهت تقویت توانایی‌های محدود خود ناگزیر است از ابزارها و همچنین توانمندی‌های سایر موجودات - به ویژه همنوعان خود - بهره‌برداری کند. اما تا پیش از انقلاب فراگیر صنعتی در جهان، نحوه بهره‌گیری و تصاحب این دارایی‌ها بیشتر با محوریت اقبال جغرافیایی، قبیله‌گرایی، برده‌داری، تملک ناشی از جنگ‌ها و در بیانی جامع، استعمار و استثمار سنتی بود. تقریباً چند سده است که آدمیان پی برده‌اند می‌توانند با ایجاد هم‌افزایی ناشی از تعامل، به جای استهلاک منجر از تقابل، بیشتر و سریع‌تر به مقصود خود برسند و بدین ترتیب شرایط رشد تمامی جوامع جهانی را - البته با نیم‌نگاهی خاص به اهداف فردی، قومی، منطقه‌ای و میهنی خود - فراهم آورند. با خیزش انقلاب صنعتی، اهدافی همچون تولید انبوه ماشینی و پیامد آن کاهش روزافزون قیمت کالاها همواره مد نظر بنیانگذاران اندیشه‌های تولیدی و مصرف‌گرایی - با محوریت غرب - بوده است. اما با اشباع فضای رقابت، دوران انقلاب کیفیت - و این بار با پرچمداری شرق دور - با هدف تولید کم‌هزینه‌تر و با کیفیت بهتر آغاز شد؛ مجالی که با به‌کارگیری روش‌های نوین مدیریتی، مهندسی و محاسباتی شکل گرفت تا با ایجاد وجهی متمایز و مزیتی رقابتی، محصولات تولیدی را به اهداف خاصه مصرف‌کنندگان بدل کند. در میانه همین عصر، تولد و رشد سرسام‌آور فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز در حال رقم خوردن بود؛ تا جایی که به جرات می‌توان بیان کرد از آخرین دهه‌های قرن گذشته، نه‌تنها فناوری اطلاعات به عنوان ابزاری برای تسهیل در ارائه خدمات سایر کسب و...