ما منحصر به‌فرد ها

من حیران مانده بودم که مسئول کنترل پاسپورت اماراتی با آن لهجه ویژه اش چه می گوید. فقط به آن سمت سالن بزرگ فرودگاه اشاره می کرد و می گفت «آی اسکان!» خلاصه من و بقیه ایرانی‌های توی صف همگی رفتیم به آن سمت. آنجا پیوستیم به هندی‌ها، پاکستانی‌ها و بنگلادشی‌های منتظر در صفی طولانی‌تر. سال‌ها پیش بود. قبل از آن هم به دوبی سفر کرده بودم اما اولین بار بود که با اسکن عنبیه IRIS برای مسافران مواجه می شدم. از برخورندگی موضوع که بگذریم (چون برای همه ملیت‌ها انجام نمی شد!) اما همان‌جا یادم انداخت که فناوری بیومتریک چقدر کاربردی می‌شود. چند سال قبل از آن وقتی روی موضوع تز دکترای خود کار می‌کردم با کاربردی دیگر از این فناوری آشنا شده بودم. شناسایی افراد از طریقه راه رفتن‌شان یا gait recognition روشی است که به کمک تکنیک‌های هوش مصنوعی می‌توان هویت هر شخص را از روی طریقه منحصربه فرد راه رفتنش که به کمک نرم‌افزارهای هوشمند قابل فرموله شدن و بازیابی است، شناسایی کرد. اگر زمانی فقط اثر انگشت ملاک تمایز افراد از یکدیگر بود امروز با پیشرفته‌تر شده تکنیک‌های نرم افزاری در کنار ابزار‌های سخت افزاری مدرن سنجش، دیگر صدای حرف‌زدن، ریتم ضربان قلب،شکل هندسی دست و الگوی راه‌رفتن اشخاص هم به این مجموعه از منحصر به فردهای هویتی افراد اضافه شده است. آی‌فون با تکنیک تاچ‌آی‌دی کاربران را از شر وارد کردن هر باره رمز عبور خلاص کرد ه است و فوجیتسو هم موبایلی روانه بازار خواهد کرد که از روی عنبیه چشم این کار را انجام می‌دهد. گویی مسابقه‌ای شروع شده برای حذف رمز عبور. اگر جان دو در قاتل زنجیره‌ای فیلم هفت (سون - با بازی کوین اسپیسی) پوست نوک انگشتانش را کنده بود تا شناسایی نشود، و اگر امروزه هکر‌ها بتوانند با زوم کردن روی دست شخصیت‌های سیاسی یا مشهور در عکس‌هایشان...