فناوری نظارتی (Suptech)، تحولی در پیشگیری از تخلفات
در چشمانداز به سرعت در حال تحول فناوری مالی، فناوری نظارتی یا Suptech به عنوان…
۱۱ آذر ۱۴۰۳
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۰
زمان مطالعه : ۴ دقیقه
هر روز الزام جدیدی برای پرداختیارها تدوین میشود، یک روز آنان را از ارائه حساب تجمیعی منع میکنند و دیگر قادر نیستند سرویسهای ارزشافزودهای به مشتریان و پذیرندگانشان ارائه دهند و روز دیگر پذیرندگانشان را ملزم به دریافت کدمالیاتی میکنند و روز دیگر الزام نماد اعتماد الکترونیکی را پیش رویشان قرار میدهند. تمامی این الزامات و دستورالعملها در شرایطی برای پرداختیاران صادر میشود و رگولاتور تنظیمگر این حوزه تلاش میکند تا فعالیت این کسب وکارها را رصد و نظارت کند که در ابتدای شکلگیری، قرار بود آنان به بخشی از بازار سرویسدهنده که دریافت درگاه پرداخت از شرکتهای پیاسپی به دلیل حجم کم تراکنشهایشان چندان به صرفه نبود و شرکتهای ارائه دهنده خدمات نیز علاقهای به سرویس دادن به آنها نداشتند. از همین رو قواعد سهلگیرانهای برای آنان تنظیم شد و قرار بود در آن چهارچوب فعالیت کنند.
اما گسترده شدن بازارشان، ورق را برگرداند. در بازار فعلی دیگر فقط کسب و کارهای کوچک سراغ پرداختیاران نرفتند و میزان تراکنشهای انجام شده از سوی پرداختیاران توجه قانونگذار این حوزه را به سمت خود جلب کرد. حجم تراکنشهای انجام شده از سوی آنان و پذیرندگانشان به گونهای بود که حساسیت بسیاری از تنظیمگران این حوزه را برانگیخت. ارقام تسویه شده در پرداختیاری نه تنها برای سازمان امور مالیاتی جذاب شد تا بتواند از قِبَل آن برای دولت درآمدی کسب کند؛ بلکه حساسیت بخشهای مختلف از جمله بخشهای مبارزه با پولشویی را نیز به خود جلب کرد.
تراکنشهای انجام شده روی پرداختیارها نشان میداد که دیگر فقط کسب وکارهای کوچک نیستند که از این بخش از بازار نوظهور پرداخت سرویس میگیرند چرا که بخش دیگری از بازار نیز با توجه به خصوصیت سرویسهای ارائه شده از سوی پرداختیاران به سمت استفاده از سرویسهای آنان حرکت کردهاند؛ این درست ابتدای دردسر پرداختیاران بود.
افزایش حجم تراکنشهای پرداختیاران موجب شد تا در اولین قدم شاپرک آنان را از ارائه خدمات حساب تجمیعی باز دارد و بخشی از سرویسهای خدمات ارزش افزوده آنان تعطیل شود، از سویی سازمان امور مالیاتی سراغ آنان رفت و شناسایی پذیرندگان آنان را در دستور کار خود قرار داد و آنان را ملزم به دریافت کدمالیاتی به ازای هر پذیرندهاشان کرد. پس از آن مرکز توسعه تجارت الکترونیکی تصمیم گرفت تا پذیرندگان آنان را ملزم به دریافت نماد اعتماد الکترونیکی کند. در این شرایط این سوال ایجاد میشود که دیگر پرداختیاران چه مزیتی نسبت به PSPها خواهند داشت؟
با اعمال مقررات و دستورالعملهای مختلف، حرکت آزادنه پرداختیاران به تدریج محدودتر شد، در شرایط فعلی بسیاری از قواعد اعمال شده روی PSPها روی پرداختیاران نیز اعمال میشود، این در حالی است که از بسیاری از مزیتهای پیاسپیها برخوردار نیستند.
اگر قرار باشد پرداختیاران برای ارائه سرویسهای خود به پذیرندگانشان با وجود اینکه کارمزد از آنان دریافت میکنند، قادر به ارائه خدمات ارزشافزودهای نباشند یا تسویه حسابهایشان با مشکل مواجه شود دیگر چه مزیتی برای ارائه خدماتشان در مقابل پیاسپیها باقی میماند.
در ابتدای شکلگیری پرداختیاران زمانی که نسخه اولیه مستند پرداختیاری نوشته و منتشر شد به آنان اجازه نصب و راهاندازی درگاههای پرداخت نیز داده شده بود؛ اما در همان زمان شرکتهای PSP اعتراض کردند که در این صورت ما چه مزیتی در مقابل شرکتهای پرداختیاری خواهیم داشت. حال این سوال باید از سوی پرداختیاران مطرح شود که با توجه به اینکه تمامی قواعد پیاسپیها بر دوش ما بار میکنید ما چه مزیتی نسبت به شرکتهای PSP خواهیم داشت.
شاید تفاوت میان پرداختیاران با پیاسپیها را با تعیین یک سقف تراکنش به سادگی میشد مشخص کرد؛ در آن شرایط دیگر نیازی به اعمال قواعد سختگیرانه و از بین بردن مزیتهای در نظر گرفته شده برای پرداختیاران نبود. اگر سقف پرداخت برای پذیرندگان یا حتی سقف تراکنش تجمیعی برای خود پرداختیاران مشخص شده بود، دیگر این حوزه برای رگولاتور جذاب نبود. سازمان امور مالیاتی به فکر دریافت مالیات از پذیرندگان آنان نمیافتاد و مرکز توسعه تجارت الکترونیکی نیز از ترس پولشویی به فکر شناسایی دقیقتر پذیرندگان آنان بر نمیآمد.
اما در شرایط فعلی پرداختیاران هر روز با نگرانی جدیدی مواجه میشوند، نگرانی از محدودتر شدن بازارشان و واگذاری این بازار به رقیب کهنهکارشان یعنی شرکتهای پیاسپی.