بازی بومی، صنعت ملی

1 در ایران حدود 50 میلیون نفر کاربر اینترنت هستند و بازی‌بازهای فعال چه با رایانه چه تبلت چه گوشی همراه، حدود 20 میلیون نفر. در همین حال برآورد می‌شود ایرانی‌ها هر ماه بین 140 تا 200 میلیارد تومان صرف خرید بازی می‌کنند. به طور متوسط یک ساعت و نیم در روز برای آن در داخل کشور وقت صرف می‌شود. اما نکته فاجعه‌بار آنجاست که ۹۵ درصد از بازی‌های ویدئویی در بازار غیربومی هستند. با توجه به این تعداد آمار و استفاده از بازی‌های ویدئویی، به ایجاد مرکز داده بازی‌های ملی نیازمندیم.
2 طی پنج سال گذشته، بازی‌های تلفن همراه رشد خوبی از خود نشان داده‌اند و در حال حاضر بازی‌های گوشی‌های هوشمند سالانه حدود 34/8 میلیارد دلار درآمد عاید سازندگان خود می‌کنند. بازی‌های آنلاین نیز در چند سال گذشته مخاطبان زیادی را جذب خود کرده‌اند و انتظار می‌رود این بخش به‌زودی افسار صنعت گیم دنیا را در دست بگیرد.
3 طبق اعلام موسسه newzoo، ایران توانسته جایگاه سی و ششم را، از بین کشورهای فعال در زمینه تولید بازی‌های رایانه‌ای، به خود اختصاص دهد و درآمد صنعت گیم این کشور تا پایان سال 2015، از مرز 194 میلیون دلار عبور کرده است. این در حالی است که تولیدکنندگان ایرانی بازی‌های موبایلی، به‌رغم همه وعده‌ها، از حداقل حمایت‌های دولتی برخوردارند و در شرایطی بسیار نابرابر به رقابت با تولیدکنندگان طراز اول جهانی می‌پردازند.
4 طبق مفاد قانون رفع موانع تولید رقابت‌پذیر، مصوب اردیبهشت‌ماه سال 94 مجلس شورای اسلامی «دولت موظف است از ایجاد و تقویت نشان (برند)های تجاری داخلی محصولات صنعتی و خوشه‌های صادراتی حمایت کند». سوال اینجاست که حمایت دولت از تولیدکنندگان ایرانی بازی‌های موبایلی و کامپیوتری چگونه و از چه طریقی صورت گیرد؟ تولیدکنندگانی که در این بازار نابرابر، وقت، سرمایه و دانش خود را برای تولید کالایی فرهنگی، با در نظرگرفتن هنجارها و ارزش‌های جامعه ایرانی، گذاشته و کالایی منطبق بر موازین فرهنگی و توأمان جذاب برای کاربر جوان ایرانی – و حتی جهانی – تولید کرده‌اند، چه انتظاری می‌توانند از دولت برای حمایت از تولید بومی و ملی خود داشته باشند؟
5 شخصاً بر این باورم که حمایت از تولیدکنندگان بازی‌های رایانه‌ای زمانی به صورت واقعی رخ خواهد داد که نگاه به این تولید ملی، همانند نگاه به سایر تولیدات بومی در عرصه‌های دیگر صنعتی و تکنولوژیک باشد. به بیان دیگر فی‌المثل، همان‌طور که دولت برای حمایت از تولید خودرو داخلی و حفظ توان رقابتی خودروسازان داخلی تعرفه‌های مختلفی را برای واردات خودرو خارجی مصوب و اعمال می‌کند، می‌توان برای نشردهندگان بازی‌های خارجی نیز تعرفه‌هایی وضع کرد که توان رقابت تولیدکنندگان داخلی در این بازار نفسگیر از دست نرود. این امر راهکاری است که در کشورهایی نظیر کره جنوبی نیز برای حمایت از تولیدکنندگان بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی اجرایی شده و کارکرد موفقی نیز داشته است.
6 بازی‌های موبایلی و رایانه‌ای بومی، یک تولید ملی هستند و از قضا در حساس‌ترین حوزه، یعنی حوزه فرهنگ، نشر و بسط می‌یابند. درک این حساسیت و نگاه به این محصولات به عنوان یک «کالای تولید داخل» می‌تواند کلید آغاز حمایت راستین و واقعی از تولیدکنندگان این محصولات باشد