زندگی در ابرها

    اگر بخواهید رایانش ابری را در ابتدایی‌ترین مفهوم آن تعریف کنید، چه می‌گویید؟ رایانش ابری به جای مجموعه زیادی از رایانه‌های شخصی از مجموعه بزرگی از سخت‌افزار رایانه‌ای به عنوان تنها منبع رایانشی استفاده می‌کند. بنابراین، کاربر دیگر لازم نیست بداند یا دغدغه این را داشته باشد که فلان سخت‌افزار کجا قرار می‌گیرد یا چه ظرفیتی دارد. آیا فضای ذخیره بیشتری می‌خواهد؟ یک سرور پایگاه داده‌های جانبی برای وب‌سایت خود می‌خواهد؟ او می‌تواند آنها را در رایانش ابری بدون لزوم نصب سرور جدیدی یا اتصال کابل‌ها تامین کند. وقتی دیگر نیازی به ظرفیت بیشتر نداشتید، می‌توانید آن را خاموش کنید و اصلا فراموش کنید که چنین چیزی اساسا وجود داشته است. عموما شما فقط بابت ظرفیتی که استفاده می‌کنید، پول پرداخت می‌کنید نه کل چرخه حیات زیرساختار. آیا می‌توانید کمی بیشتر درباره تفاوت‌هایی که نرم‌افزار به مثابه سرویس، پلتفرم به مثابه سرویس و زیرساختار به مثابه سرویس دارند به عنوان الگوهای رایانش ابری توضیحاتی بدهید؟ برای کسانی که در این حوزه تازه‌وارد هستند، باید بگویم که نرم‌افزار به مثابه سرویس صرفا یک مفهوم رایانش ابری نیست. این صرفا یک ایده است که یک پلتفرم وب مثل گوگل داکس می‌تواند همه کارایی‌هایی را که یک نرم‌افزار خاص در رایانه شخصی کاربران ارائه می‌دهد، در اختیارشان قرار دهد بدون اینکه به چیزی جز نصب مرورگر نیاز باشد. نرم‌افزار به مثابه سرویس از رایانش ابری بهره می‌برد زیرا رایانش این کار را روان می‌کند. ایده‌ای که در پشت پلتفرم به مثابه سرویس قرار دارد این است که منابع برای ساخت اپلیکیشن‌ها به عنوان یک ساختار در اختیار ما قرار می‌گیرند نه برنامه‌هایی که باید نوشت. ویجت‌ها، ادیتورهای وب، کارت‌های خرید پیش‌ساخته و خلاصه هر قطعه مجازی که ممکن است نیاز داشته باشید با یک واسطه برای تلفیق و تغییر لازم در دسترس شما قرار می‌گیرد اما اتفاقی که پشت صحنه رخ...