از نرم‌افزار حسابداری تا ای‌آر پی

دهه ۱۹۶۰: حسابداری و مدیریت انبار روی مین‌فریم در دهه ۱۹۶۰ شرکت‌ها با سرعتی بالا به سمت استفاده از کامپیوترهای مین‌فریم مانند سری ۳۶۰ آی‌بی‌ام روی آوردند. تولیدکنندگان نهایتا توانستند حسابداری مالی و مدیریت انبار خود را از حالت کاغذی خارج کرده و به کامپیوترها منتقل کنند. البته، محدودیت قدرت پردازش مانع برنامه ریزی تولید مبتنی بر اطلاعات منسجم حسابداری، انبار و تامین کالا می شد. دهه ۱۹۷۰: ظهور برنامه‌ریزی نیازمندی‌های مواد اولیه با تولید مین‌فریم‌های قوی‌تر و ظهور مینی‌کامپیوترها، امکان برنامه‌ریزی نیازمندی‌های مواد اولیه (MRP) به وجود آمد. این سیستم‌های نرم‌افزار تولید گزارش‌های مواد، انبار و برنامه اصلی تولید را با هم تلفیق و نیاز دقیق برای مواد اولیه را محاسبه می‌کردند. این روندها گرچه گامی مهم به جلو در کارآمدی برنامه‌ریزی محسوب می‌شدند اما تا حد زیادی به صورت منزوی عمل می‌کردند و محدودیت‌های ظرفیتی را در نظر نمی‌گرفتند. دهه ۱۹۷۰: ظهور رهبران آینده ای‌آر‌پی چهار مهندس آلمانی در سال ۱۹۷۲ شرکت آی‌بی‌ام را ترک و شرکت «تحلیل سیستم و توسعه برنامه» را پایه‌گذاری کردند که به بزرگ‌ترین فروشندگان نرم‌افزار در دنیای امروز بدل شده است. در اواخر همان دهه، شاهد پایه‌گذاری شرکت نرم‌افزاری لاوسون در سال ۱۹۷۵، بان (اکنون اینفور نام دارد) در سال ۱۹۷۸، اوراکل در سال ۱۹۷۷ و جی‌دی ادواردز (اکنون اوراکل) در سال ۱۹۷۷ بودیم. ۱۹۸۰: ظهور برنامه‌ریزی منابع تولید هرچند نرم‌افزارهای برنامه‌ریزی نیازمندی‌های تولید کارآمدی خود را ثابت کرده بودند اما تولیدکنندگان دریافته بودند تغییرات مکرر در پیش‌بینی فروش مانع از برنامه‌ریزی کارآمد شده. معمولا تولید نمی‌توانست همپای فروش توسعه پیدا کند. در همین راستا گروه دیگری از نرم‌افزارها موسوم به نسل دوم برنامه‌ریزی نیازمندی‌های تولید (MRP II) ایجاد شد تا محدودیت‌های توان تولید را از طریق هماهنگ‌سازی برنامه‌ریزی مواد اولیه با اطلاعات توانمندی مالی، نیروی انسانی و کارخانه، از میان بردارد. اواخر دهه ۱۹۸۰: کامپیوترهای کلاینت/سرور جریان را عوض می‌کنند با فراگیر...