از ساعت‌های ماشین‌حساب‌دار تا عینک گوگل

از زمان ابداع اولین کامپیوتر در دسترس عموم، تغییرات زیادی اتفاق افتاده است. در طی چند دهه کامپیوترها کوچک‌تر، کارآمدتر و قدرتمندتر شده‌اند. کامپیوترهای امروزی دیگر نیازی به فضای بزرگ ندارند و حتی در جیب جا می‌شوند و به شکل تجهیزات مفید قابل پوشیدن هستند. پیش از رسیدن به موارد فوق‌العاده‌ای مانند عینک گوگل و آینده فناوری پوشیدنی، بهتر است نگاهی به تاریخچه این ابزارک‌ها داشته باشیم. چند نکته کلی: کامپیوترهای پوشیدنی دقیقا موضوع جدیدی نیستند اما این مفهوم طی چند دهه تغییر کرده است. تعریف کامپیوترهای پوشیدنی طی این چند دهه همانند تعریف گوشی هوشمند تغییر کرده است. فناوری پوشیدنی بیشتر به ابداع نمایشگرهای روی سر و رابط‌های کاربری مچی مانند ساعت منجر شده است. کامپیوترهای پوشیدنی دیگر محدود به افراد خوره فناوری نیست و مخصوصا عینک گوگل و ساعت‌های هوشمند اکنون فراگیر شده‌اند. رابط کاربری محدود به کامپیوترهای قابل حمل نیست بلکه برای اهداف دیگر مانند دسترسی، یادگیری، تحقیقات و مسیریابی استفاده می‌شود. پیدایش کامپیوترهای پوشیدنی کامپیوترهای پوشیدنی اساسا ابزارهای الکترونیکی کوچک و فشرده‌ای هستند که برای پوشیدن طراحی شده‌اند. آنها را کامپیوترهای تن‌پوش نیز می‌گویند؛ نوعی فناوری پوشیدنی با یک ابزار الکترونیکی به عنوان هسته که محاسبات و پردازش اطلاعات را انجام می‌دهد. بر اساس این تعریف، ساعت‌های دهه ۱۹۹۰ که قابلیت ماشین‌حساب را داشتند نیز کامپیوترهای پوشیدنی محسوب می‌شوند. البته مفهوم امروزی کامپیوترهای پوشیدنی به چیزی پیشرفت کرده است که از محاسبه و پردازش ساده اطلاعات فراتر رود. شبیه آنچه برای طبقه‌بندی گوشی‌های هوشمند استفاده می‌شود. در ابتدا بسیاری از گوشی‌ها هوشمند نامیده می‌شدند اما با ظهور گوشی‌های قدرتمندتر، نام این گوشی‌ها به گوشی‌های باقابلیت تغییر یافت. کامپیوترهای پوشیدنی امروزی اساسا قدرتمندتر، کارآمدتر و کوچک‌ترند. همچنین گستره قابلیت‌ها و سادگی پوشیدن‌شان نیز بیشتر شده است. به‌علاوه در زمینه صفحه‌نمایش، پردازشگر، باتری و سیستم‌های ورودی و خروجی، فناوری‌های بهتری دارند. هنوز جا برای پیشرفت زیاد است اما...