آکواریوم مجازی کالیفرنیا

دنیل دیویتو (Daniel DiVito)، مدیر فناوری در مدرسه شلتون پابلیک، هیچ‌گاه طرفدار اتاق‌های بزرگ ویدئویی نبوده است. او می‌گوید: «تلاش برای تبدیل صدها نفر کلاس دومی به مخاطبان یک ویدئوکنفرانس خیلی خوب جواب نمی‌دهد.» در عوض محدوده مدرسه مذکور که بیش از 4900 دانش‌آموز از پیش‌دبستانی تا سال دوازدهم دارد از روند جدید کنفرانس‌های ویدئویی که منعطف‌تر بوده و شامل نرم‌افزارهای ابری است استفاده می‌کند. این موضوع شامل استفاده از این ابزار در سیستم‌های دسکتاپ و گوشی‌های همراه و همچنین اتاق‌های کوچک دو، سه یا چهار نفری است که به لپ‌تاپی دارای برنامه‌های ویدئوکنفرانس مجهز می‌شود. دیویتو می‌گوید گذار از سیستم‌های فیزیکی پیچیده و هزینه‌بر به معلمان فرصت می‌دهد از مزایای کنفرانس‌های ویدئویی برای اتخاذ رویکردهایی استفاده کنند که با برنامه درسی آنها هماهنگ باشد. او می‌افزاید: «در آموزش و پرورش معلمان از فناوری استفاده نمی‌کنند مگر اینکه کار با آن راحت باشد.» کارآفرینان و طرفداران آی‌تی مثل دیویتو در حال فهم این موضوع‌اند که یک رویکرد واحد جواب نمی‌دهد و سیستم‌های سنتی مبتنی بر اتاق‌های مخصوص دیگر جوابگوی نیازهای امروز نیستند. تحول در طراحی فضاهای کار از جمله طرح‌های باز و نیروهای کاری توزیع‌شده به استراتژی‌های منعطف‌تر نیاز دارد. آندرو دیویس (Andrew Davis)، تحلیلگر ارشد و شریک موسسه پژوهشی وین‌هاوس، معتقد است شرکت‌هایی که سراغ سرمایه‌گذاری در اتاق‌های کنفرانس بزرگ رفته‌اند احتمالاً در مدت کوتاهی با آن سر و کار خواهند داشت و کم‌کم به سمت کنفرانس‌های ویدئویی جدید می‌روند. او با این نکته اشاره می‌کند که تمایل رو ‌به ‌افزایشی در کنفرانس‌های ویدئویی «شخصی» شکل گرفته که دیگر بر فضای فیزیکی اتاق‌ها مبتنی نیست. این تحول توسط افرادی صورت می‌گیرد که با ویدئوها و سادگی سیستم‌های شخصی خو گرفته‌اند. در نتیجه کنفرانس‌های ویدئویی به یکی از روندهای مهم نرم‌افزاری تبدیل شده‌اند. دیویس با بیان این نکته توضیح می‌دهد که تحولی عظیم از سیستم‌های سخت‌افزاری اختصاصی برای زیرساخت‌های ویدئویی...