نوآوری از فراز رشته کوه آلپ

همان‌قدر که از یک اروپایی و آمریکایی نمی‌توان انتظار دیدگاه و واکنش یکسان در قبال نظرات، رویدادها و روندهای فرهنگی، سیاسی یا اقتصادی داشت، شاید منطقی نباشد که فکر کنیم این دو قطب اصلی تمدن غرب در مسیر پیشرفت‌های علمی و فناوری با ریتم و رویکرد یکسانی حرکت کنند. یادمان باشد که وقتی حتی واحدهای اندازه‌گیری اصلی یک اروپایی و آمریکایی فرق می‌کند، وقتی تعابیرشان از قدمت بسیار متفاوت است (یک آمریکایی بنایی یکصدساله را کهن می‌نامد ولی یک اروپایی نه!) و زمانی که حتی به لطیفه‌های یکسان نمی‌خندند، نگاه‌شان نسبت به فناوری و صنعت هم می‌تواند متفاوت باشد. شاید به همین دلیل است که بزرگ‌ترین کمپانی‌های آمریکایی از رهبران فناوری‌اند حال آنکه طراز اول‌ترین شرکت‌های اروپایی از حوزه‌های سنتی مانند کارخانجات تولیدی، انرژی، بانکداری، داروسازی و بیمه می‌آیند و حتی SAP به عنوان بزرگ‌ترین شرکت فناوری‌شان در بین فهرست یکصد شرکت برتر اروپایی دیده نمی‌شود. البته اروپایی‌ها مزیت‌های خودشان را دارند. بیش از نیمی از دانشکده‌های معتبر رشته‌های مرتبط با کامپیوتر دنیا در اروپا قرار دارند و سرمایه‌گذاری خصوصی و دولتی روی استارت‌آپ‌ها هرچند از آمریکا به مراتب کمتر است اما روند رو به رشد امیدوارکننده‌ای را شاهدیم. در کنار همه اینها زندگی در دره سیلیکونی این روزها به سبب افزایش سرسام‌آور اجاره‌بهای ملک آن‌قدر گران شده که اگر شاهد اقبال نیروی کار متخصص به مراکز مهم فناوری اروپا مانند برلین، لندن، استکهلم، هلسینکی و حتی بخارست باشیم، نباید خیلی تعجب کرد. اکوسیستم استارت‌آپ اروپایی داستان خود را دارد. داستانی که شاید نه در آن معادل آمریکایی دره سیلیکونی ببینیم و نه مدل‌های آسیایی بنگلوری و شنزنی، هرچند آهستگی و پیوستگی ژنتیک قاره سبز را حتماً خواهیم دید.