skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

تمرکز شرکت‌های فناوری روی اپلیکیشن‌های میلیون دلاری ردیاب کرونا

مینا پاکدل تحریریه

۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۹

زمان مطالعه : ۵ دقیقه

بیش از سه ماه است که جهان با ویروس کرونا دست به گریبان شده و هر لحظه خبرهای مختلفی در مورد نزدیک شدن بشر برای ساخت واکسنی که می‌تواند با این ویروس مقابله کند منتشر می‌شود؛ خبرهایی که به نظر می‌رسد تا تبدیل شدن آنها به یک واقعیت فاصله زیادی دارند. البته در این بین شرکت‌های فناوری هم دست به کار شده و سعی کرده‌اند از طریق سرویس‌های مختلف شیوع کرونا را ککاهش دهند. در واقع در این چند ماه شرکت‌های فناوری مختلف از موسسات بزرگ ارائه خدمات حرفه‌ای گرفته تا استارت‌آپ‌های مختلف، اپلیکیشن‌ها و پوشیدنی‌هایی را برای کسب و کارها ساخته‌اند تا شیوع ویروس کرونا را ردیابی کنند و امکان گسترش آن بین کارمندان خود را از بین ببرند. به باور تحلیل‌گران این برنامه‌ها میلیاردها دلار ارزش دارند؛ جرا که می‌توانند به حفظ امنیت افراد در محیط کار یا جامعه کمک کنند.

اسم این فناوری «ردیابی دیجیتالی تماس» است و چند شرکت بزرگ به صورت عمومی اعلام کرده‌اند از این ابزارها استفاده می‌کنند. شرکت‌های فناوری این نوآوری را فرصتی بزرگ در شرایط بازگشایی دفاتر و سازمان‌ها می‌دانند و سعی دارند بر ردیابی کرونا تمرکز کنند.

لورا بیکر، تحلیلگر تجربه کارمندان در IDC می‌گوید استفاده از این فناوری در ردیابی تماس‌های افراد، جدید است اما او تخمین می‌زند میلیاردها دلار ارزش دارد؛ زیرا باعث حفظ امنیت کارکنان می‌شود. او توضیح می‌دهد: «وقتی نگاهی به سازمان‌های بزرگ، مثلاً سازمان‌هایی با بیش از هزار کارمند، می‌اندازیم حیاتی بودن مساله مشخص می‌شود. پیش‌بینی من بازار 3/4 میلیاردی برای این فناوری است.»

در همین زمینه اپل و گوگل سعی دارند نرم‌افزارهای ردیابی تماس‌ها را توسعه دهند؛ اما سیستم آنها عموم مردم را هدف قرار می‌دهد و بناست از سوی مقامات بهداشتی ‌درمانی اروپا استفاده شود و اپلیکیشن‌های رایگان را برای همه ملت فراهم آورد. نرم‌افزار اپل و گوگل خرید و فروش نمی‌شود و باعث می‌شود نتوان از توسعه چنین نرم‌افزارهایی درآمد زیادی کسب کرد. همچنین ممکن است این نرم‌افزارها در دفاتر و سازمان‌ها استفاده شوند، زیرا هر قدر افراد بیشتری از این اپلیکیشن‌ها استفاده کنند عملکردشان کاربردی‌تر و موثرتر می‌شود و می‌توان کارمندان یا دانشجویان را ملزم به استفاده از آنها کرد.

استارت‌آپ‌های مختلف، اپلیکیشن‌ها و پوشیدنی‌هایی را برای کسب و کارها ساخته‌اند تا شیوع ویروس کرونا را ردیابی کنند به باور تحلیل‌گران این برنامه‌ها میلیاردها دلار ارزش دارند؛ جرا که می‌توانند به حفظ امنیت افراد در محیط کار یا جامعه کمک کنند

PwC به عنوان شرکتی که در حوزه خدمات مشاوره مالی و مدیریتی مشغول به کار است در این حوزه اپلیکیشنی توسعه داده که می‌گوید برای بار اول بعد از بازگشایی دفتر خود از آن استفاده خواهد کرد. اما برخی سوالات همچنان در میان است: آیا کارکنان با حضور این اپلیکیشن‌های ردیابی احساس امنیت می‌کنند و آیا ملزم کردن افراد به استفاده از آنها قانونی است و در نهایت اینکه آیا این فناوری واقعاً کارآمد است؟

مارک بارنز، از مشاوران حقوقی‌درمانی موسسه حقوقی Ropes and Gray توضیح می‌دهد: «این اپلیکیشن‌ها ضروری‌اند، اما استفاده اجباری از آنها و آزمایش اجباری‌شان از نظر قانونی پیچیده است.»

این فناوری‌ها می‌توانند هر جایی را که کارمند در آن حاضر بوده، با کسی تماس داشته و اینکه آن فرد چه کسی بوده، کشف کنند و در صورت احتمال ابتلا به شرکت‌ها هشدار دهد. بارنز در مقاله‌ای که نوشته، تاکید می‌کند در ایالات متحده آمریکا، کارفرمایان خصوصی نمی‌توانند کارکنان را ملزم به استفاده از این اپلیکیشن‌های ردیابی کنند و این اقدام غیرقانونی است.

بازسازی فناوری

بسیاری از شرکت‌هایی که اعلام کرده‌اند ابزارهای جدیدی برای ردیابی کووید-19 ساخته‌اند سیستم‌ها و فناوری موجود خود را برای تمرکز بر ردیابی ویروس کرونا بازسازی کرده‌اند. یکی از نمونه‌ها شرکت خصوصی آلمانی کینکسون (Kinexon) است که در اصل حسگرهای باند فوق‌وسیع (ultra-wideband) را برای جمع‌آوری داده‌های ورزشکاران عرضه می‌کند. این شرکت در حال حاضر محصولی به فروش می‌رساند که می‌گوید برای اطمینان یافتن از حفظ فاصله اجتماعی و ردیابی ابتلا به ویروس با استفاده از سنسورهاست. کینکسون سنورها را بین ۱۴۰ تا ۲۰۰ دلار می‌فروشد و قیمت هر نرم‌افزار برای هر سنسور یک تا دو دلار است.

استارت‌آپ دیگری به نام Proxfinity محصولی تحت عنوان Rescue smart badget را می‌فروشد که به افراد حاضر در رویدادها و تجمعات شلوغ کمک می‌کند. لیزا کارل، مدیرعامل این شرکت می‌گوید: «ما می‌توانیم اطلاعات ویژه‌ای در مورد تماس هر فرد با دیگری را بدون استفاده از اپلیکیشن‌ها و تلفن یا GPS  ارائه دهیم.»

ESRI شرکت فناوری خصوصی دیگری که در کالیفرنیا قرار دارد، ویژگی‌هایی به محصولات نقشه‌های داخلی خود اضافه کرده که با استفاده از سیگنال‌های وای‌فای و بلوتوث تلفن‌های هوشمند، نقشه‌ای همزمان به فرد ارائه می‌دهد. هدف اصلی این برنامه، فضاهای بزرگ مثل بیمارستان‌ها و فرودگاه‌هاست، اما در حال حاضر شرکت‌هایی که می‌خواهند دوباره کار را از سر بگیرند سراغ این فناوری رفته‌اند.

برایان کراس، مدیر خدمات حرفه‌ای ESRI در این مورد می‌گوید: «همه قرار است سر کار بروند. و به نظر ما این ابزار بسیار مناسب است و به کارکنان کمک می‌کند رفتارهای خود را در فضای مورد نظر تنظیم کنند.» کراس اعلام می‌کند که می‌توان از نقشه‌های ESRI برای ردیابی افرادی استفاده کرد که آزمایش‌شان مثبت بوده و ممکن است ویروس را به افراد دیگری منتقل کرده باشند.

مساله حریم خصوصی در این شرکت‌ها به موضوعی داغ بدل شده است؛ همه این شرکت‌ها می‌گویند امنیت داده‌های حساس را حفظ می‌کنند و فقط داده‌ها را به افراد مسئول مثل مقامات منابع انسانی شرکت ارائه می‌دهند. بارنز توضیح می‌دهد که این ابزارها و اپلیکیشن‌های شرکتی شبیه سیستم اپل و گوگل است، اما از نظر حریم شخصی بهتر طراحی شده‌اند و کارکنان به سروری که اطلاعات در آن ذخیره می‌شود دسترسی ندارند.

منبع: سی‌ان‌بی‌سی

http://pvst.ir/7ya
مینا پاکدلتحریریه

    کارشناسی ادبیات انگلیسی را که گرفتم دیگر مطمئن بودم کلمه‌ها را اگر در گفتار شفاهی کم می‌آورم، در نوشتار توی مشتم هستند و از لای انگشت‌هایم لیز نمی‌خورند. در آن سال‌ها ترجمه می‌کردم و ویرایش. در گیرودار پایان‌نامه ارشد فلسفه بودم که برای یکی از ویژه‌نامه‌های پیوست چند گزارش ترجمه کردم و قرار شد پاره‌وقت کار کنم. آن‌موقع‌ها دفتر پیوست خانه دوطبقه قدیمی‌ای بود که حیاطش درخت داشت، ایوانش بزرگ بود و آسمان معلوم. جای‌گیر شدم طبقه هم‌کف در اتاق میثم. در واقع او و مهرک بودند که به من چم‌وخم روزنامه‌نگاری را یاد دادند؛ اینکه چطور باید یادداشت و گزارش نوشت یا کنداکتور بست؛ چطور نباید ترسید و از قالب سفت‌وسخت آکادمیک بیرون آمد. حالا تقریبا ده سالی از آن روز اول می‌گذرد. در این سال‌ها با چند ماهنامه و فصل‌نامه دیگر و نشرهای مختلف همکاری کرده‌ام و همچنان و همیشه در پیوست مشغول بوده‌ام. اینجا محل کار من نیست؛ خانه من است و آدم‌هایش کسانی‌اند که تو را همان شکلی که هستی، می‌پذیرند، با همه ضعف‌ها و قوت‌ها، با همه روشنایی‌ها و تاریکی‌ها.

    تمام مقالات

    0 نظر

    ارسال دیدگاه

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    *

    برای بوکمارک این نوشته
    Back To Top
    جستجو