PS4 فقط برای بازی کردن نیست

می‌خواهم راجع به روزهای قرنطینه با شما صحبت کنم. درست قبل از تعطیلی مدارس بود که من سرمای شدیدی خوردم و خودم اطمینان داشتم که کروناست ولی خب ظاهراً کرونا نبود. اصلاً چند روز قبل از اینکه کرونا مطرح بشه به همراه بچه‌های مدرسه به اردو در اصفهان رفتم که کلی توریست‌های چینی در آنجا دیدیم، به همین دلیل به نظرم جز اولین نفرهایی بودم که در ایران احساس و استرس کرونا را داشتم، اما این بیماری من وصل شد به قرنطینه و دیگه مدرسه نرفتم. اولین روزهای قرنطینه خیلی خوشحال بودم چون هر چیزی که مدرسه‌ها را تعطیل کند من و دوستانم را هم خوشحال می‌کند. البته بالاخره می‌دونستم که یه زمانی خسته می‌شم و همین اتفاق هم افتاد. بعد از چند روز دلم برای دوستانم تنگ شد. راستش خودم هم باورم نمی‌شد ولی ناخودآگاه دلم برای درس و معلمان و مدرسه هم تنگ شده بود. روزهای اول از صبح تا شب با دوستانم بازی می‌کردم بدون آنکه خسته بشم. بعد از چند روز که آموزش مجازی راه افتاد کمی ناراحتی به سراغم آمد که نکنه از بازی‌هایم جا بمونم. اما بعد از اینکه فهمیدم چقدر کم و آسون است باز هم حالم خوب شد! اوایل آموزش مجازی فقط چند ویدئوی کوتاه ۱۰ دقیقه‌ای بود که حتی لازم نبود تکلیفی هم بنویسیم، اما بعد از چند وقت تکلیف هم به آن اضافه شد، با این حال آموزش مجازی چیز سخت و دشواری نبود. بیشتر وقت‌های قرنطینه ما با PS4 در فروت نایت (fortnight) بازی می‌کنیم. من وقتی با PS4 بازی می‌کنم به هیچ وجه حوصله‌ام سر نمی‌رود. نه تنها با دوستان نزدیکم بلکه با دوستان دوستانم هم بازی می‌کنم. ما یکدیگر را از طریق بازی شناختیم، اما هیچ‌وقت همدیگر را ندیده‌ایم ولی ما مثل دوستان چندساله با هم حرف می‌زنیم و بازی می‌کنیم، این در حالیه که ما فقط...