جاماندگان از قطار

قطع ۱۶۰ ساعته اینترنت کشور آن هم تنها در بخش کاربران خانگی و تجاری، برندگان و بازندگان بی‌شماری داشت؛ اما بدون شک تنها برندگان فوری این اتفاق که بازندگان اصلی ساعت‌های طولانی قطعی اینترنت نام می‌گیرند، پیام‌رسان‌ها و مو‌تورهای جست‌وجوگری هستند که لقب ملی بودن را هم با خود به یدک می‌کشند. در دوران باورنکردنی و کشدار قطع اینترنت که درهای ارتباط کاربران ایرانی داخل کشور با دنیای صفر و یک جهانی بسته بود تعداد قابل توجهی از این کاربران برای ارتباط با عزیزان یا همکاران‌شان یا جست‌وجو در اطلاعات همان اینترانت نصفه و نیمه‌ای که بود، به سمت استفاده از نسخه‌های ایرانی پیام‌رسان‌ها و موتور جست‌وجوگرهایی رفتند که در سال‌های گذشته با اعلام بودجه‌های میلیاردی، برنامه‌های اجباری گوناگونی برای بهره‌‌برداری از آنها و حتی فیلتر شدن پلتفرم‌های خارجی به جامعه کاربران ایرانی معرفی شده‌اند. مهاجران میلیونی کاربران ایرانی در زمان نبود اینترنت به سمت این سرویس‌ها نواقص کارکردی‌شان را در مقایسه با سرویس‌های محبوب و فیلترشده‌ای مانند تلگرام و حتی واتس‌اپی که خودش انتقاد بسیاری از کاربران را به همراه دارد روشن کرد. از سوی دیگر در دسترس نبودن یا پاسخ‌های نامعقول جویشگرهای ایرانی به جست‌وجوی کاربران در این دوره زمانی نشان داد نه تنها سال‌ها که دهه‌ها تا رسیدن به یک جست‌وجوگر داخلی استاندارد فاصله داریم. موتوری که نیست اینترنت برای هر کاربری با جست‌وجو در گوگل یا به اصطلاح «گوگل کردن» مفهوم پیدا می‌کند. اما گوگل فقط برای جست‌وجوهای روزانه کاربران طراحی نشده، حالا این غول جست‌وجوگر با کمک الگوریتم‌های ویژه و استفاده از هوش مصنوعی پاشنه آشیل توسعه کسب‌وکارهای آنلاین بزرگ و کوچک به حساب می‌آید. کسب‌وکارهای وابسته به اینترنت بخش قابل توجهی از کاربران‌شان را به واسطه گوگل به دست می‌آورند و در جنگی سخت برای کسب رتبه نخست در جست‌وجوی گوگل و نبود گوگل یعنی از دست دادن بازدیدکننده و ضرر به کسب درآمدشان....