آخرین بازمانده از ما*

برای بازیگران صنعت بازی روزگار به گونه‌ای می‌گذرد انگار به میان بازی‌ محبوب‌شان Death Stranding پرتاب شده‌اند. در سرزمینی هستند که تمام روابط قطع شده است و آنها سعی می‌کنند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند. برای بقا می‌جنگند. در عین حال به آینده امیدی ندارند و ترسی در پس ذهن‌شان نقش بسته. به خصوص با قطعی یک‌هفته‌ای اینترنت در اواخر آبان‌ماه که شرایط را برای آنها دشوارتر کرد. این قطعی آسیب‌های بسیاری به صنعت بازی ایران رساند که برخی قابل مشاهده و اندازه‌گیری و بعضی از آنها چنان عمیق است که حتی قابل سنجش هم نیست. این آسیب در هر کدام از بازیگران این صنعت هم به شکلی نمود یافت. بازیکنانی که برای شرکت در مسابقات جهانی باید خود را آماده می‌کردند از تمرین باز ماندند. بازی‌سازان بازی کنسول ارتباط خود را با ناشران خارجی از دست دادند، پرداخت‌های درون‌برنامه‌ای بازی‌های موبایلی هم با اختلال مواجه شده بود. عطر مهاجرت، عطر ناامیدی «مهاجرت»، «ناامیدی»، «از دست دادن اعتماد کاربران» و «تعلل سرمایه‌گذاران» را می‌توان از اثرات غیرقابل مشاهده قطعی اینترنت برشمرد. البته در این میان برخی از بازی‌های داخلی با رشد روبه‌رو شدند اما به گفته مدیران این بازی‌ها این رشدهای آمیخته به شرمساری هم موقتی است چون مردم به اجبار بازی‌های ایرانی را نصب می‌کنند و هم‌اکنون همان شمار کاربران هم در حال ریزش است. امیرحسین ناطقی، مدیر مجموعه کوئیزآف‌کینگز، در مورد روزهای قطعی اینترنت به پیوست گفت: «شوک بزرگی به همه بچه‌ها وارد شد. یکی از مهم‌ترین تاثیرات از دست دادن روحیه و امید بچه‌‌های تیم است. ناامیدی میان نیروهای متخصص بالا گرفته که هیچ‌گاه جبران نمی‌شود. اگر روزی از رفتن پشیمان شده بودند، با اتفاقات اخیر برخی از بچه‌ها به فکر مهاجرت افتادند.» شهریار ازهاریان‌فر، یکی از سازندگان بازی آمیرزا، علاوه بر ناامیدی عدم اطمینان شغلی، از دست رفتن اعتماد و رضایت کاربر را از دیگر...