ترگمان زمینه کاری: ترجمه فارسی نیروی انسانی: 14 نفر سال تاسیس: 1394 هشت ماه از سال به سرعت گذشت و ماه آبان نیز کم‌کم به پایان می‌رسد. ماهی مملو از غافلگیری. ابتدا با باران زیبایش، سپس گرما و آلودگی...
اسماعیل ثنایی آن مدیری نیست که شما تصور می‌کنید. تصور کلیشه‌ای از یک استاد دانشگاه، مدیر کارکشته یک شرکت، همکار بزرگان اقتصادی ایران و شریک جان‌سخت اپراتورهای تلفن همراه چندان در مورد ثنایی دقیق نیست. آنچه در پس این کت‌وشلواری ریزنقش کشف خواهید کرد یک انقلابی دهه ۵۰، محقق دهه ۶۰، استاد دهه ۷۰ و بازرگان بین‌المللی دهه ۸۰ است که حالا در پایان دهه ۹۰ با چشیدن یک تبعید بازرگانی از سوی قدرت‌های نوخاسته بازار در پی بازآفرینی خود برای دست‌کم یک دهه دیگر در استارت‌آپ‌هاست. ثنایی را بسیاری به عنوان موسس و مدیرعامل سال‌های متمادی آریا همراه سامانه می‌شناسند که نماد نسل جدیدی از پیمانکاران مخابراتی و اپراتوری ایران بود ولی در حقیقت شالوده شخصیت تجاری او در شرکت پتسا گذاشته شده. همان‌جایی که در فضایی سرد و خالی یکی از گرم‌ترین گفت‌وگوهای کل تاریخ این بخش انجام شد. ثنایی بدون شک در آستانه ورود به عصر جدیدی از چهار دهه فعالیت خود در زمینه فناوری اطلاعات است و شاید این گفت‌وگوی جسورانه خود نمادی از پرده‌‌برداری از نسل جدید مخابراتی کشور باشد. اگر بخواهم فقط در یک عبارت این بحث گرم در روزی سرد برای شما تصویر کنم، باز هم می‌گویم اسیر جثه کوچک، ظاهر اتوکشیده و موهای خاکستری این استاد باسابقه دانشگاه شریف که تازه بازنشسته شده، نشوید. بیهوده نیست نام درس محبوبش هم به این شخصیت پیچیده و درهم‌فشرده ارتباط دارد: ریزپردازنده.
برای آنهایی که وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را پیش از دولت یازدهم می‌شناسند علی‌اصغر عمیدیان چیزی بیش از یک رگولاتور است. مدیری که به قول خودش، تمام معاونت‌های وزارتخانه را دور زده و آخر سر به بازنشستگی رسیده است. در حالی که دلخوری خود را از رفتاری که با او شده پنهان نمی‌کند. عمیدیان را روزگاری از اعضای باند کردستانی‌های دولت احمدی‌نژاد می‌خواندند؛ اما خیلی زود نشان داد با هیچ‌کدام از تصمیم‌گیران رو و پشت صحنه آن دولت رابطه خوبی ندارد. در دولت بعدی او گرچه طولانی‌ترین دوران ریاست بر سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی را به نام خود زد اما باز هم در یک سال آخر به دلیل اختلافاتش با وزیر وقت، با استعفایی نوشته‌شده کار خود را ادامه داد و در نهایت، با آغاز دولت دوازدهم از ساختمانی که زمانی بی‌سیم نامیده می‌شد خداحافظی کرد و رفت. او اکنون در ساختمانی نه‌چندان دور از سیدخندان اما بی‌ارتباط با ارتباطات و فناوری اطلاعات مشغول کار است. پس از پنج ساعت گفت‌وگو با عمیدیان، مشخص‌ترین نکته‌ای که در ذهن شنونده می‌ماند تنهایی او در میان باندها و گروه‌هاست. مدیری که در تمام این سال‌ها نه اهل سیاست بوده و نه حاضر به بازی در تیمی شده است.
0 نظر