نفیسه آزاد، جامعه‌شناسی که روی لبه ایستاده است؛ فناوری از آدم‌ها شروع می‌شود نه از ماشین‌ها

نفیسه آزاد از دل جهان مهندسی آمده ‌است، جهانی که تقریباً ۹ سال از زیست حرفه‌ای او را به خود اختصاص داد اما در میانه مسیر فهمید آنچه را از زندگی می‌خواهد در دنیای مهندسی پیدا نمی‌کند. او حتی در بحبوحه جوانی در اصفهان مغازه کاغذدیواری می‌زند و وارد صنف می‌شود اما آنچه از زندگی طلب می‌کرد چیزی فراتر از آن بود. نفیسه دنبال مفهومی در شهر بود، مفهومی در زندگی و مفهومی در زنانگی. او جامعه‌شناسی را انتخاب کرد تا بتواند آن چیزی را توضیح دهد که مهندسی نادیده می‌گرفت؛ اینکه فناوری فقط ابزار نیست، صحنه‌ای است برای زندگی و جهان امروز روی آن بازتعریف می‌شود. به گفته نفیسه، «امروز هیچ پژوهشی بدون فهم فناوری ممکن نیست»، نه ازاین‌رو که فناوری جهان را تغییر داده، بلکه چون جهانِ رابطه‌ها، مشاهده‌ها و قدرت، دیگر بیرون از فناوری وجود ندارد.   چرا نفیسه آزاد در مقام جامعه‌شناسی که جایگاه خوبی در حوزه زنان و به‌نوعی اشتغال زنان دارد، باید به حوزه تکنولوژی و فناوری اطلاعات علاقه‌مند شود؟ این سوالی است که به‌تکرار از اطرافیان خود شنیده‌ام. تا قبل از ورود به حوزه زنان و جامعه‌شناسی، رشته‌ام فنی بود و چندین سال در مقام مهندس مشغول کار بودم. با‌این‌حال هیچ‌وقت نمی‌خواستم مهندس باشم و صرفاً به‌دلیل اینکه دانش‌آموز خوب باید ریاضی بخواند و بعد هم مهندس شود به این حوزه وارد شدم. در نقطه‌ای از زندگی متوجه شدم جایگاهی که در آن قرار دارم چیزی نیست که از ابتدا دنبالش می‌گشتم. پیرو همین مساله بود که شروع به خواندن جامعه‌شناسی کردم. این تغییر برای اطرافیان من بسیار عجیب بود چون تا قبل از آن مشغول برآورده‌کردن توقعات خانواده بودم و جامعه‌شناسی جدا از تصوری بود که دیگران از من داشتند. در نتیجه از اصفهان به تهران آمدم و مشغول جامعه‌شناسی‌خواندن شدم. توجه من از همان دوران مهندسی به حوزه زنان جلب شده...