فناوری‌های مخابراتی و معماری نوین توسعه پایدار

در سپهر جدید اقتصاد جهانی، رشد دیگر مفهومی صرفاً کمی نیست؛ بلکه در هم‌تنیدگی پیچیده‌ای از پایداری، تاب‌آوری و نوآوری تعریف می‌شود. توسعه‌یافتگی امروز، بیش از آنکه متکی بر منابع کلاسیک باشد، به ظرفیت یک ملت برای خلق زیرساخت‌های هوشمند، مدیریت داده و تولید ارزش افزوده فناورانه بستگی دارد. در این میان، فناوری‌های مخابراتی، نه یک زیربخش فنی، بلکه ستون فقرات حکمرانی اقتصادی در نظم نوین جهانی تلقی می‌شوند.

تحولاتی که در حوزه اقتصاد دیجیتال رخ داده، نشان داده است که توسعه پایدار بدون دسترسی فراگیر، سریع و ایمن به زیرساخت‌های ارتباطی، نه ممکن است و نه پایدار. به تعبیر دیگر، اگر در قرن بیستم، زیرساخت‌های فیزیکی همچون راه‌آهن و انرژی مبنای توسعه محسوب می‌شدند، در قرن بیست‌ویکم، این نقش بر دوش زیرساخت‌های ارتباطی و اطلاعاتی نهاده شده است.

فناوری مخابرات؛ پیشران نظام‌های اقتصادی آینده

نقش فناوری‌های مخابراتی در معماری جدید اقتصاد جهانی، تنها به اتصال کاربران محدود نیست. ما با زیربنایی مواجهیم که به لایه‌های مختلف حکمرانی، تولید، مصرف و سرمایه‌گذاری گره خورده است. از مزرعه‌های هوشمند تا کارخانه‌های مبتنی بر اینترنت صنعتی اشیاء (IoT)، از شبکه‌های بانکی دیجیتال تا آموزش و سلامت مجازی، آنچه جریان زندگی و سرمایه را ممکن می‌سازد، حضور یک زیرساخت مخابراتی مقیاس‌پذیر، پایدار و دارای قابلیت انطباق‌پذیری با فناوری‌های نوین است.

با گسترش خدمات دیجیتال، استفاده از فناوری‌های نوینی مانند هوش مصنوعی و خدمات ابری، و افزایش نیاز به جابجایی و پردازش سریع داده‌ها، نقش شبکه‌های ارتباطی در ساختار اقتصادی کشورها بیش از گذشته پررنگ شده است. این روند نشان می‌دهد که در آینده، میزان قدرت و رقابت‌پذیری هر کشور، تا حد زیادی به کیفیت و ظرفیت زیرساخت‌های مخابراتی آن وابسته خواهد بود.

مخابرات ایران و مسئولیت ورود به عصر زیرساخت‌های هوشمند

در چنین چشم‌اندازی، مخابرات ایران نه تنها ارائه‌دهنده خدمات پایه ارتباطی، بلکه بازیگری محوری در شکل‌دهی به توسعه اقتصادی مبتنی بر دانش و نوآوری خواهد بود. امروز ما در نقطه‌ای ایستاده‌ایم که دیگر نمی‌توان با زیرساخت‌های سنتی، به نیازهای پیچیده اقتصادی و فناورانه پاسخ داد.

تحقق اقتصاد دیجیتال و رقابت‌پذیر نیازمند اقداماتی پایه‌ای است؛ از جمله توسعه شبکه اینترنت پرسرعت مبتنی بر فیبر نوری، ایجاد مراکز داده بومی برای نگهداری اطلاعات، اصلاح فرآیندهای اداری برای افزایش سرعت و بهره‌وری، و بهره‌گیری از فناوری‌هایی که به‌مرور قابل گسترش باشند

از منظر راهبردی،مخابرات ایران موظف است معماری زیرساختی کشور را با مقتضیات آینده هم‌راستا سازد. اگر اتصال در قرن گذشته، یک نیاز فردی تلقی می‌شد، امروز یک «حق اجتماعی» و «دارایی عمومی» به شمار می‌آید. تأمین این حق در سطح ملی، نیازمند حکمرانی شبکه‌ای، سرمایه‌گذاری بلندمدت، و مشارکت میان‌حوزه‌ای میان دولت، بخش خصوصی، و نهادهای فناور است.

بازتعریف نقش مخابرات در نقشه جهانی قدرت

جهان امروز، با محوریت داده، قابلیت اتصال، و امنیت اطلاعات بازتعریف می‌شود. کشوری که در زنجیره فناوری‌های ارتباطی جایگاه بالادستی نداشته باشد، محکوم به مصرف‌گرایی فناورانه و عقب‌ماندگی مزمن خواهد بود.

برای کشور ما، اگر قرار است سهمی در اقتصاد منطقه‌ای و بین‌الملل داشته باشیم، باید زیرساخت‌های مخابراتی خود را نه صرفاً به‌روز، بلکه پیش‌رو طراحی کنیم. و این مأموریتی است که شرکت مخابرات ایران، به‌عنوان بازیگر اول حوزه ارتباطات ثابت، نه‌تنها برای خود، که برای آینده‌ی اقتصاد ایران برعهده دارد.