فیلترینگ تلگرام احساس عدالت را کم کرد

پیش از این بارها در مورد اینکه چرا فیلترینگ تلگرام سودی برای نظام حقوقی و قضایی کشور ندارد توضیح دادیم. به طور مشخص گفتیم چنین اقدامی، به دلیل اینکه امکان مسدود کردن کامل دسترسی مردم به تلگرام وجود ندارد، باعث می‌شود عنصر اقتدار از نظام حقوقی و قضایی رخت بربندد و مخصوصاً حالا که فیلترینگ به طور مستقیم با دستور یک مقام قضایی صورت گرفته است. از سوی دیگر و از طرف کاربران چنین موضوعی باعث می‌شود فرد طبق نظریه برچسب‌زنی در جرم‌شناسی خود را در مقابل نظام حقوقی و قضایی تعریف کند و به قول معروف قبح این تقابل برایش بشکند و در آینده در عرصه‌های دیگری نیز شاهد این تقابل باشیم. اما به نظر می‌رسد این مساله وراتر از این موضوع مفاسد دیگری هم دارد که در اینجا به یک مورد آن می‌پردازیم: در مباحث جامعه‌شناسی حقوقی با مفهومی به نام احساس عدالت روبه‌رو هستیم که به طور کلی با مقوله عدالت متفاوت است. عدالت یک وضعیت نوعی است که با تطبیق وضع موجود به برخی استانداردها به دست می‌آید، اما احساس عدالت در واقع یک احساس شخصی است که فرد با تطبیق وضعیت موجود با معیارهای شخصی خود به آن دست پیدا می‌کند. حال در مورد تلگرام چه اتفاقی افتاده است؟ حاکمیت با یک ابزار دوگانه تلاش کرده کاربران را به خروج از تلگرام و رفتن به پیام‌رسان‌های داخلی دعوت کند. ابزار اول این است که مردم را از طرق مختلف به استفاده از این پیام‌رسان‌ها تشویق و حتی در برخی اوقات با ممنوعیت استفاده از تلگرام برای استفاده در بخش دولتی به نوعی برخی کاربران را به استفاده از پیام‌رسان داخلی مجبور کرده است و در عین حال ابزار دوم هم فیلترینگ تلگرام است که گرچه دسترسی به این پیام‌رسان خارجی را مسدود نکرده ولی آن را دشوار کرده است. مساله دقیقاً در مورد استفاده از...