۹ مهر ۱۴۰۳
مدیرعامل شرکت ایرانیاننت:
منطق تنها راه نجات است
ساختمانی پنجطبقه در خلوتترین و ساکتترین محله تهران. وقتی وارد ساختمان هم میشوید سکوت به شکل حیرتآوری ادامه دارد. تا جایی که با خود فکر میکنید به اشتباه پا به ساختمانی گذاشتهاید که هنوز ساکنانی برای خود پیدا نکرده است. اگر لوگو بزرگ پای میز نگهبان ساختمان خودنمایی نکند، متوجه نمیشوید که این ساختمان مربوط به شرکت ایرانیاننت است. شرکتی که در چند سال گذشته نامش تنها زمانی شنیده شده که یا وزیران ارتباطات از عقب ماندن تعهداتش به آن اخطار دادهاند یا به دنبال تلاش مدیران شرکت برای تمدید دوران حفاظت از پروانهاش صدای شرکتهای اینترنتی را بلند کرده است. پیدا کردن محسن باقری چناری، مدیرعامل ایرانیاننت، برای گفتوگو بعد از بارها دادن پاسخ منفی از سمت او و هفتهها پیگیری امکانپذیر شد. خودش میگوید ممنوعالمصاحبه بوده و مدیران شرکت MTN که قرار بود در پروژه این شرکت یعنی اپراتور چهارم (فیبرنوری) سرمایهگذاری کنند مایل نبودهاند تا تعیین تکلیف نهایی این سرمایهگذاری «موردی» اطلاعرسانی شود. اما حالا با انصراف MTN از سرمایهگذاری در این پروژه دلش به این گفتوگو رضایت داده است. چناری یکی از مدیران باسابقه در بدنه شرکت مخابرات ایران است. او سالها در دهه ۷۰ مدیرعامل و رئیس هیات مدیره شرکت مخابرات گیلان بوده و تجربیات مدیریتیای در حوزههایی دارد که ربطی به ارتباطات ندارد. چناری بعد از خروجش از بدنه مخابرات و قبل از اینکه به عنوان مدیرعامل شرکت ایرانیاننت انتخاب شود مدیریت کارخانهای را بر عهده گرفت که با جمعآوری رسوبات پشت سد، سفال تولید میکرد. باقری چناری، سومین مدیرعامل انتخابشده برای شرکت ایرانیاننت، مسئول اجرای شبکه فیبرنوری در کشور است. پروژهای که از اوایل کار دولت دهم شروع شد و قرار بود در هشت سال ۸/۶ میلیون پورت واگذار کند. اما حالا نه تنها کمتر از ۲۵ هزار پورت راهاندازیشده دارد که با خارج شدن سرمایهگذار خارجی یا بهتر است بگوییم قطعیتنیافتن حضور تنها سرمایهگذار خارجیاش، ادامه فعالیتش در هالهای از ابهام قرار گرفته است. پای صحبتهایش نشستیم تا کمی بیشتر این اپراتور مسکوت را بشناسیم.
از سال 91 که پروانه اپراتور چهارم لازمالاجرا شد تاکنون تا چه حد بر اساس تعهدات این پروانه اقدام شده است؟ پروانهای که برای اپراتور چهارم در نظر گرفته بودند بر مبنای بیزینس مدل تهیهشده از سوی مرکز تحقیقات مخابرات شکل گرفت، بدون توجه به پارامترهای اعلامشده از سوی ITU و روالی که در این زمینه دنیا پیش برده است. تعهدات سنگینی برای این پروانه در نظر گرفته شد. گفتند باید 8/6 میلیون پورت در هشت سال واگذار کنید و مشترک داشته باشید. اما ما به کمک یک مشاور فرانسوی بررسی انجام دادیم و متوجه شدیم از مجموع 169 منطقه شهرداری کشور تنها 55 منطقه شهرداری در کشور وجود دارد که پیادهسازی پروژه اپراتور چهارم در آن اقتصادی است. البته صدور پروانه اپراتور چهارم از منظر اینکه اقتصادی است یا خیر صادر نشده چرا که توسعه شبکه بر مبنای فیبرنوری یکی از الزامات توسعهای است که باید انجام شود. کاملاً درست میگویید اما هیچ کشوری در دنیا نیست که پروژه فیبر نوری در آن راهاندازی شده باشد و از سوی دولت هم مورد حمایت مالی (subsidized) قرار نگرفته باشد. در حالی از عدم حمایت مالی دولت از اپراتور چهارم صحبت میکنید که 20 درصد سهام این شرکت متعلق به نماینده دولت یعنی زیرساخت است. سهامداری دولت به خاطر اعمال سیاستگذاری است. بعد از تجربه واگذاری شرکت مخابرات ایران به بخش خصوصی، دولت به این فکر افتاد که اگر قرار است یک اپراتوری با این شرایط شکل بگیرد حتماً در آن اعمال حاکمیت کند. الآن شما به اپراتور فیبرنوری انگلیس هم که نگاه کنید، رگولاتوری سهامدار عمده این اپراتور است. اما بحث subsidized مطرح است؛ یعنی اینکه در جایی که اجرای این طرح اقتصادی نیست دولت باید فکری کند. کمااینکه در حال حاضر دولت در اجرای طرح USO (خدمات عموم اجباری ارتباطات و فناوری اطلاعات) در روستاهایی تا سطح 20 هزار...