سندباکس کسب‌وکارهای نوآور را نجات می‌دهد؟ مورد جعبه شنی

طرح سندباکس در سال ۹۸ با فاصله زمانی بیش از یک دهه با جهان در ایران تهیه شد و راه‌حلی برای جاگیری کسب‌وکارهای نوآور در ساختارهای سنتی اقتصاد و شناسایی و کنترل ریسک‌های آنها برای نهادهای رگولاتوری بود. در واقع، نهادهایی تنظیم‌گر به شکل پیشینی همزمان با ساختارهای کسب‌وکارها توسعه پیدا کرده بودند و چالش‌های مقرره‌گذاری و توسعه برای آنها در سطوح پایینی معنا می‌یافت. اما اکنون بعد از یک دهه گذر از داستان‌های شکست و پیروزی، اکوسیستم‌های کسب‌وکاری نوآوری شکل گرفته‌اند و مساله نوآوری وجه تاسیسی و بنیان‌گذاری پیدا کرده است. به عبارت بهتر، نوآوری و فناوری در ایران به نقطه جوش خودش رسیده است و در این مسیر نهادهای تنظیم‌گر نیز درصدد تعیین سازوکاری برای مواجهه با کسب‌وکارهای نوآور هستند. امروز نهادهای تنظیم‌گر در ایران برای جبران جاماندگی خود از روندهای کسب‌وکاری، نهاد سندباکس را تاسیس کرده‌اند تا بتوانند همراه با پیدایش کسب‌وکارهای جدید و اکوسیستم نوظهور، روندی قابل اندازه‌گیری از ریسک‌های کسب‌وکاری به دست آورند. به همین دلیل، شکل‌گیری نهاد سندباکس در وزارت اقتصاد و تقسیم حوزه‌های کسب‌وکاری به نهادها و وزارتخانه‌ها با عنوان سندباکس‌های بخشی آغاز مسیری پرفرازونشیب برای نهادهای تنظیم‌گر و کسب‌وکارهای نوآور بود، مسیری که تا امروز با موفقیت و ناکامی همراه بوده است. در واقع، در سال جاری عملکرد سندباکس‌ها و تنظیم‌گران بخشی با پذیرش برخی طرح‌ها قابل ارزیابی شده است. همچنین بنا بر آمار خبرنامه وزارت اقتصاد، تعداد سندباکس‌های بخش به شش عدد رسیده است که نشان از افزایش معنادار آنها در دو سال گذشته دارد. به همین دلیل به نظر می‌رسد نهادهای تنظیم‌گر روند پذیرش کسب‌وکارهای نوآور را از طریق توسعه تفکر سندباکسی در دستور کار خود قرار داده‌اند. سندباکس محلی برای مجوزدهی نیست با این همه، امین کلاهدوزان، رئیس مرکز توسعه تجارت الکترونیکی، سندباکس را فرصتی برای آزمون نوآوری‌ها و تدوین مقررات بر اساس تجربه زیسته می‌داند. کلاهدوزان درباره روند...