این بومیان دیجیتالی

چطور می‌توانیم از فرزندان‌مان در برابر خطرات اینترنتی محافظت کنیم؟ این موضوع یکی از داغ‌ترین مسائل در فناوری‌های آموزشی است و یکی از نگرانی‌های عمده والدین و معلمان به‌ شمار می‌رود. چند راهکار اصلی وجود دارد. برخی فکر می‌کنند باید از سال‌های اولیه راهبردی موثر برای پیشگیری از استفاده نادرست پیاده کنیم، در حالی که بقیه معتقدند مساله اصلی مربوط به وب‌مسترها و شرکت‌های فناوری است تا سوءاستفاده‌های آنلاین را کاهش دهند. در همین حال دولت کم‌کم مولفه‌هایی از امنیت آنلاین را در برنامه‌های درسی گنجانده است؛ اما آیا این همه ماجراست؟ مساله جدید انقلاب فناوری تحولاتی بیش از آنچه پیش‌بینی می‌شد به ‌وجود آورده است. کودکانی که در قرن بیست‌ویکم رشد کرده‌اند فناوری را به‌ مثابه بخشی از محیط‌شان پذیرفته‌اند و به ‌شکلی کاملاً شهودی و ذاتی با آن ارتباط برقرار می‌کنند. مدت‌هاست این موضوع پذیرفته‌ شده است که ارتباطات ذاتی کودکان با فناوری را باید مهار کرد. این «بومیان دیجیتالی» جهان را با عینک شبکه‌های اجتماعی و پیمایش اینترنت می‌بینند و عمده زمان‌شان صرف گوشی می‌شود تا چیزهای دیگر. به‌ عنوان یک نتیجه مربیان شروع به استفاده از این امکانات در تدریس‌هایشان کرده‌اند. راهبردهای موثر آموزشی در دوران ابتدایی، راهنمایی و سطوح بالاتر مدرسه از دوره‌های آنلاین استفاده‌های فراوان می‌کنند. به هر تقدیر هنوز این مساله باقی است که کودکان چطور در برابر خطرات استفاده از اینترنت مصون بمانند. با افزایش سواد دیجیتالی از سنین کم آیا نیازی نیست که دانش آنها را نسبت به مسائل امنیتی هم بالاتر ببریم؟ بر اساس گزارشی از رسانه‌ای در استرالیا کودکان در سنین کمی از جمله از زیر هشت سال حساب‌های مختلفی در شبکه‌های اجتماعی دارند و از همان ابتدا با جنبه‌های سوءاستفاده‌های آنلاین مثل کلاهبرداری‌ها و بهره‌برداری از اطلاعات حریم خصوصی آشنا هستند.   معضلی برای مدرسه و والدین مساله مبارزه با تهدیدهای آنلاین این پرسش را مطرح می‌کند که...