این دستگاه‌ها و «مغزهای» دیجیتالی

دنیا پر از دستگاه‌های متصل به ‌هم است و تعداد آنها روزبه‌روز بیشتر می‌شود. در سال 2017 تقریباً 4/8 میلیارد ترموستات، دوربین، چراغ راهنمایی و دیگر دستگاه‌ها به اینترنت متصل بودند. این عدد تا سال 2020 به 20 میلیارد و تا 2030 به 500 میلیارد یا بیشتر می‌رسد. از آنجا که این ابزارها همیشه به اینترنت وصل هستند، همگی نسبت به حملات سایبری آسیب‌پذیرند. امروزه بسیاری از دستگاه‌های اینترنتی توسط شرکت‌های بزرگی با برندهای مطرح مثل گوگل، اپل، مایکروسافت و سامسونگ تولید می‌شوند که سیستم‌های فناورانه و طرح‌های بازاریابی برای حل فوری هر گونه مساله امنیتی را دارا هستند. اما این موضوع در جهان کوچک‌تر اینترنت اشیا مثل چراغ‌ها، زنگ درها و بسته‌های ارسالی توسط یو‌پی‌اس صادق نیست. این دستگاه‌ها و «مغزهای» دیجیتالی‌شان عمدتاً توسط شرکت‌هایی ناشناخته، بسیاری در کشورهای در حال توسعه، برای استفاده از ویژگی‌های امنیتی مهم ساخته می‌شوند. اینترنت اشیای ناامن سهم مهمی در بلایای بزرگ سایبری مثل حمله سایبری 2016 داشته‌اند که بیش از 80 وب‌سایت محبوب را از بین برد و ترافیک اینترنتی در ایالات متحده را متوقف کرد. راهکار این مساله به باور من سیستم‌های زنجیره‌های بلوکی و امنیت سایبری است. امنیت در اولویت شرکت‌های بزرگ امروزه سخت در تلاش‌اند امنیت بیشتری برای کاربران فراهم کنند. با این همه هزاران بسته پیچیده نرم‌افزاری روی سیستم‌های سرتاسر جهان هستند که با حفره‌هایی که دارند کاربران را نسبت به حملات سایبری آسیب‌پذیر می‌کنند. آنها همچنین تیم‌های مختلف پژوهشی و تحلیلگران امنیتی دارند که قبل از بروز مشکلات نقص‌ها را شناسایی و برطرف می‌کنند. وقتی این تیم‌ها آسیب‌پذیری‌هایی را شناسایی می‌کنند نسخه‌های به‌روزرسانی می‌سازند و برای کاربران منتشر می‌کنند. کامپیوترها، موبایل‌ها و بسیاری برنامه‌های نرم‌افزاری به‌ صورت دوره‌ای به سایت سازنده برای بررسی به‌روزرسانی وصل می‌شوند و امکان دانلود و نصب خودکار آنها وجود دارد. فراتر از امور مربوط به رصد مشکلات و ایجاد اصلاحات، این تلاش...