آیا نابرابری آموزشی در عصر AI تشدید می‌شود؛ دیوارها کوتاه نمی‌شوند

موضوع جدیدترین مجمع جهانی آموزش (EWF)، بزرگ‌ترین گردهمایی وزرای آموزش جهان، «سرآغازهای جدید» یا «new beginnings» بود. در این برنامه رویکرد رهبران آموزش سراسر جهان در موضوعات مختلفی مطرح شد و بیشترشان مسائلی از این قبیل را شامل می‌شدند: دسترسی به آموزش؛ کیفیت آموزش؛ برابری؛ مشاغل؛ مهارت‌ها؛ نقش معلمان؛ جنسیت و پایداری. مقاوم‌سازی و انعطاف سیستم‌های آموزشی پس از همه‌گیری بیشتر از سال‌های قبل از آن در مرکز توجه قرار گرفت. به پیروی از جریان‌های کلان اجتماعی، بحث درباره نقش آموزش در تغییرات اقلیمی بیشتر و رساتر به گوش می‌رسد. با این حال، وجه مشترک هر سه روز مذاکرات یک مبحث جدید بود و سطحی از نگرانی، سردرگمی، اضطراب و هیجان را به موضوع نطق رسمی وزرا اضافه کرد: نقش و تاثیر احتمالی هوش مصنوعی (AI) در آموزش. من در یک جلسه بحث پویا و شلوغ نشستم که یکی از شرکت‌کنندگان آن خاطره گردهمایی تازه‌ای در دانشگاه یک کشور متوسط و رو به پایین آسیایی تعریف می‌کرد که در آن دانشجویی درباره استفاده از ChatGPT پرسیده بود. چت‌جی‌پی‌تی همان چت‌باتی است که پس از عرضه در سال گذشته، جرقه‌ی انفجار و هیجانی را که امروز در مورد استفاده از هوش مصنوعی در آموزش به چشم می‌خورد رقم زد. رئیس دانشگاه خیلی سریع صحبتش را قطع کرد و گفت چنین سوالاتی در این موسسه عمدتاً جنبه نظری دارند و این ابزار هنوز به شکل واقعی در کشور استفاده نمی‌شود. سپس گوینده از صد‌ها دانش‌آموز حاضر پرسید که آیا تا به حال از ChatGPT استفاده کرده‌اند و صد درصد آنها دست‌شان را بالا بردند (۸۰ درصد دانشجویان در پاسخ به سوال بعدی هم دست‌شان را بالا نگه داشتند: «و چند نفر از شما در ۲۴ ساعت گذشته از آن استفاده کرده است؟») در مراسم EWF هم واکنش‌ها ترکیبی از چهره‌های نگران و نیشخند بود. یکی از وزرا در مورد مساله‌ای که بالا...