آیا هوش مصنوعی شکاف دیجیتالی را عمیق‌تر می‌کند؟ انسان‌ها در حاشیه

در سال ۲۰۲۳ بحث داغ قدرت هوش مصنوعی و ChatGPT اوپن‌ای‌آی در جریان بود. مانند هر نوآوری دیگری، این فناوری قدرتمند آزاد شده و دیگر بازگشت‌ناپذیر است. هوش مصنوعی اینجاست تا بماند اما آیا زندگی‌مان را بهبود می‌بخشد یا ناخواسته به آن آسیب می‌زند؟ نقش من به ‌عنوان مدیر اجرایی دفتر نوآوری فراگیر و کارآفرینی این است که از همه نوآوری‌های نوظهور آگاهی کسب کنم و بتوانم این آگاهی را در میان کارکنان و دانشجویانم پخش کنم. اخیراً از من دعوت شد تا در پنل SXSW درباره نقطه تلاقی هوش مصنوعی و فراگیر بودن صحبت کنم. آیا هوش مصنوعی در نهایت برابری را برقرار می‌کند یا صرفاً یک امر اختلال‌آفرین است که بخش بیشتری از جمعیت را محروم‌تر می‌کند؟ اینجا به برخی از نکات قابل ‌ملاحظه اشاره می‌کنم. این نکات مرا به این فکر می‌اندازند که بهترین روش بهره‌برداری از فناوری هوش مصنوعی و ادغام آن در فرایندهای روزمره چیست. وقتی اینترنت برای اولین بار در اواسط دهه ۹۰ میلادی پدیدار شد، بسیار ابتدایی و آزمایشی بود. مدتی طول کشید تا شرکت‌هایی تاسیس شوند که اینترنت را به فضای خانه‌ها بیاورند. همچنین هنوز تعداد سایت‌های راحت برای کاربری کم بود. سرعت بارگذاری کم بود، رابط گرافیکی ایراد داشت و اطلاعات امن نبودند. به‌زودی جهان خودش را رساند؛ DSL و سپس کابل پهن‌باند آمدند و در نهایت برخی اجتماعات برخوردار، به اتصال فیبر مجهز شدند. پخش آنلاین به روشی استاندارد برای ارائه رسانه تبدیل شد و کنفرانس ویدئویی جای جلسات حضوری را گرفت؛ به‌ویژه در طول پاندمی اخیر. با پیدایش اینترنت پرسرعت مبتنی بر 5G و سرویس اینترنت ماهواره‌ای SpaceX، افراد زیادی حتی تصمیم می‌گیرند خانه‌شان ارتباط کابلی نداشته باشد و از اتصال تلفن همراه استفاده کنند. بنابراین، گسترش فناوری باعث افزایش اتصال (connectivity) می‌شود اما آیا همان سطح از ارتباط (connection) را به دست می‌آوریم؟ دو عبارت مذکور تفاوت دارند....