آسایش دیجیتالی (Digital Wellbeing) چطور حال کاربران اینترنت را بهتر می‌کند؟ هزار راه نرفته

مفهوم Digital Wellbeing آنچنان در ایران مغفول واقع شده است که حتی اگر در وب فارسی به دنبالش بگردید، معادل فارسی آن را پیدا نمی‌کنید. بیایید پیش از توضیح آن برایش یک معادل فارسی انتخاب کنیم:‌ آسایش دیجیتالی. آسایش دیجیتالی مفاهیم متعددی را در بر می‌گیرد، از گرفتن نوبت آنلاین تا کمتر کردن استفاده از تلفن همراه ذیل این مفهوم تعریف می‌شود. شاید نتوان تعریفی جامع و مانع از آن به دست داد اما به طور کلی به معنی کم کردن آثار منفی استفاده از فناوری برای برقراری یک رابطه سالم و متعادل میان انسان و فناوری است. حتماً هر از چندی به این فکر می‌کنید که بیش از حد وقت خود را با دیدن ویدئوهای اینستاگرام تلف می‌کنید. کنترل زمان استفاده از پلتفرم‌ها و سرویس‌ها یکی از جنبه‌های آسایش دیجیتالی است اما جنبه‌های مهم‌تری هم دارد که به دلیل نبود آموزش و آگاهی‌رسانی مناسب در کانون توجه قرار نگرفته است. به چه مواردی Digital Wellbeing می‌گویند؟ هر موضوعی که آسایش یا سلامت انسان در اینترنت را تامین می‌کند به Digital Wellbeing مربوط است،‌ مانند تنظیم مقدار زمان استفاده از اینترنت، کنترل دسترسی محتوا بر اساس سن مخاطب، استفاده از ابزارهایی برای حفظ سلامت کودکان و امنیت سالمندان. شاید بتوان مهم‌ترین مصداق این مفهوم را کنترل دسترسی محتوا بر اساس سن مخاطب دانست. بدیهی است بسیاری از محتواهای موجود در اینترنت برای کودکان مناسب نیست اما این کنترل به کودکان محدود نمی‌شود. بهتر است بزرگسالان و افرادی که آشنایی کمتری با تکنولوژی دارند نیز به سایت‌های گنگ و ناشناس مراجعه نکنند تا از خطر آلودگی دستگاه‌هایشان و حملات مختلف در امان باشند. در کشورهایی که قوانین کپی‌رایت در آنها اعمال می‌شود در پلتفرم‌های ویدئویی که فیلم‌ها پخش و عرضه می‌شود، کودکان زیر ۱۸ سال امکان خرید اشتراک ندارند و والدین پس از خرید اشتراک برای خانواده، برای کودکان پروفایلی با...