۶۱ درصد از تقاضای سانسور به گوگل از سوی روسیه است

لازم به ذکر است که روسیه با تعداد ۲۱۵ هزار درخواست حذف محتوا همچنان در جهان پیشتاز است. در ادامه، کره جنوبی با ۲۷ هزار درخواست، هند با ۲۰ هزار درخواست، ترکیه با ۱۹ هزار درخواست، برزیل با ۱۲ هزار درخواست و آمریکا با ۱۱ هزار درخواست سانسور در رده‌های بعدی قرار گرفته‌اند.

در سال ۲۰۱۷، گوگل به دنبال شکایت Yandex، به دلیل انحصار در بازار موتور‌های جستجو در روسیه مورد ممنوعیت قرار گرفت. این شکایت به دلیل این بود که گوگل به‌صورت پیش‌فرض و بدون اختیار کاربران، موتور جستجوی خود را در دستگاه‌های اندرویدی قرار می‌دهد.

تضاد بین گوگل و قوانین روسیه بر سر نحوه ارائه خدمات موتور جستجو و انحصار بازار موتور‌های جستجوی اینترنتی وجود دارد. این مسائل نشان دهنده تنش‌هایی بین شرکت‌های فناوری بزرگ و دولت‌ها در مورد قوانین و مقررات مربوط به اینترنت و خدمات آن است.

در ادامه این مطلب قصد داریم تا در مورد تقاضای سانسور به گوگل از سوی روسیه و دیگر کشور‌ها و همچنین دلایل حذف محتوای رسانه‌ای توضیحات بیشتری در اختیار شما قرار بدهیم. پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.

علت تقاضای سانسور به گوگل از سوی روسیه

امنیت به عنوان دلیلی مهم برای درخواست‌های حذف محتوا از Google در سطح جهان است. دولت‌ها در سراسر جهان به دنبال سانسور اخبار و مطالب نامطلوب هستند و این امر به عنوان یک دلیل امنیتی برای این درخواست‌ها مطرح می‌شود.

برای مثال، ۳۵۵ هزار درخواست در دهه گذشته برای سانسور وجود داشته است که شامل ۳.۸۷ میلیون مورد می‌شود، به این معنی که به طور میانگین هر درخواست سانسور شامل ۱۱ مورد است و نشان می‌دهد که یک درخواست حذف محتوا می‌تواند برای سانسوربیش از یک موضوع بین محتوا‌های مختلف باشد.

بیشتر درخواست‌ها مربوط به سایت‌های نقشه‌برداری و YouTube هستند که توسط گوگل جستجو می‌شوند. این درخواست‌ها ممکن است به دلیل مسائل امنیتی مربوط به مرز‌های ملی یا حاوی تصاویر و داده‌های حساس درباره تأسیسات نظامی باشند.

اهمیت این اطلاعات و تعادل بین امنیت و حقوق شخصی و آزادی بیان، بستگی به مفهوم و طرز تفسیر هر کشور و قوانین مربوطه دارد. این تعادل باید با دقت و با توجه به مصالح عمومی و حقوق اساسی مردم در نظر گرفته شود.

 آیا تقاضای سانسور به گوگل از سوی روسیه تأثیری بر رسانه‌های مستقل و آزاد دارد؟

درخواست‌های حذف محتوا در روسیه می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر رسانه‌های مستقل و آزاد داشته باشند. در روسیه، دولت در چارچوب قوانین و آیین‌نامه‌ها، محدودیت‌هایی را بر رسانه‌ها اعمال می‌کند. این قوانین و آیین‌نامه‌ها می‌توانند شامل مواردی مانند تحریم‌های اقتصادی، قوانین مربوط به حقوق تصویر و حق انتشار باشند.

محتوا‌هایی که مورد اعتراض دولت قرار می‌گیرند، به طور قانونی یا غیرقانونی حذف می‌شوند. این می‌تواند منجر به محدودیت آزادی بیان و دسترسی عمومی به اطلاعات شود و در نهایت تأثیری بر روند گزارش و انتشار اخبار و نظرات مستقل داشته باشد.

اگر دولت بتواند به طور گسترده درخواست‌های حذف محتوا را بر روی رسانه‌ها اجرا کند، می‌تواند محتوا‌هایی را که به نظرشان نامطلوب است، از دسترس عموم خارج کند و نظارت بیشتری روی محتوا‌های رسانه‌ای داشته باشد.

 چه قوانین و آیین‌نامه‌هایی در روسیه برای تقاضای سانسوربه گوگل وجود دارد؟

 در روسیه، قوانین و آیین‌نامه‌های متعددی برای حذف محتوا وجود دارد که توسط دولت و سایر نهادها اجرا می‌شوند که علاوه بر گوگل شامل بسیاری از رسانه‌ها نیز می‌شود. در ادامه تعدادی از قوانین و آیین‌نامه‌های مرتبط با حذف محتوا در روسیه را ذکر می‌کنیم:

۱.قانون حمایت از امنیت اطلاعات

این قانون به دولت قدرت می‌دهد تا تقاضای سانسور را براساس ملاحظات امنیت ملی و حمایت از امنیت اطلاعات ارائه دهد. این قانون به دولت اجازه می‌دهد تا محتواهایی که به نظرشان تهدیدی برای امنیت ملی یا حقوق شخصی محسوب می‌شوند را حذف کند.

۲. قانون حمایت از حقوق تصویر و حقوق چاپ:

این قانون حقوق ناشران، نویسندگان و سایر صاحبان حقوق مربوط به محتوا را تأمین می‌کند. براساس این قانون، درخواست‌های حذف محتوا می‌تواند برای حفظ حقوق چاپ و حقوق تصویر ارائه شود. ناگفته نماند که حدود 20% از سانسور در روسیه مربوط به حقوق چاپ می شود.

۳. قانون مبارزه با اطلاعات نادرست:

این قانون به دولت اجازه می‌دهد تا محتواهای نادرست را حذف کند.

در روسیه، کاربران به طور عمومی حق داشتن درخواست بررسی مجدد حذف محتوا را ندارند. قوانین و آیین‌نامه‌های مربوط به حذف محتوا در روسیه معمولاً به دولت و سایر نهادها اجازه می‌دهند تا درخواست‌های حذف محتوا را بر اساس تشخیص و قوانین خودشان اجرا کنند و کاربران را به پذیرش آن محدود می‌کنند.

 تقاضای سانسور به گوگل از سوی روسیه  شامل چه محتوایی می‌شود؟

 روسیه از زمانی که “قانون مستقل اینترنت روسیه” (Russia’s Sovereign Internet Law) در سال ۲۰۱۹ تصویب شد، تلاش کرده است تا برخی از سرویس‌های آنلاین را به طور جدی سانسور کند و تحت نظارت دولت قرار دهد. این قانون به ارتباطات اینترنتی در روسیه وابسته است و از شرکت‌هایی مانند گوگل، تلگرام و فیسبوک درخواست کرده تا ترافیک خود را از طریق سرورهایی در داخل روسیه عبور دهند و اطلاعات کاربران را در سرورهای روسیه ذخیره کنند.   درخواست‌های سانسور از سوی روسیه به گوگل  شامل موارد زیر می شود:

1- مسدود کردن محتواهایی که دولت روسیه آنها را مغایر با قوانین محلی می‌داند، از جمله محتواهایی که به نظرات منتقدان دولت اشاره دارند.

2- مسدود کردن دسترسی به سایت‌ها یا خدماتی که دولت روسیه آنها را غیرقانونی یا مخرب می‌داند، مانند سرویس‌های VPN یا پروکسی که به شهروندان روسیه امکان دسترسی به محتواهای مسدود شده را می‌دهند.

لازم به ذکر است که فیلترهای سانسور به گوگل برای کشور روسیه شامل مواردی مانند محدودیت در دسترسی به برخی از محتواها و سرویس‌های گوگل، ممنوعیت استفاده از برخی از ابزارها و امکانات گوگل و همچنین محدودیت در دسترسی به برخی از وب‌سایت‌ها و سرویس‌های مرتبط با گوگل می‌شود.

برخی از ابزارهای گوگل که ممکن است در روسیه با تقاضای سانسور مواجه شده‌اند، عبارتند از:

 1. Google Search

2. YouTube

3. Gmail

4. Google Maps

5. Google Drive

6. Google Photos

7. Google Play Store

8. Google Docs

9. Google Calendar

10. Google Translate

سخن پایانی

قوانین مربوط به حذف محتوا در روسیه ممکن است تغییر کنند و بر اساس شرایط و قوانین جدید، حقوق کاربران نیز متغیر باشد. روسیه تنها محتواهایی را که در زبان روسیه نوشته شده‌اند، سانسور نمی‌کند. به طور کلی، دولت روسیه در تلاش است تا تمامی محتواهایی که بر دسترسی عمومی قرار دارند و مغایر با سیاست‌ها و قوانین محلی آنها است، را سانسور کند. بدین ترتیب،  اگر دولت روسیه محتوایی را مغایر با قوانین و سیاست‌های خود بداند که در زبان‌های دیگر به غیر از روسیه نوشته شده‌اند نیز می‌توانند تحت سانسور قرار گیرند.

منبع: forbes