جرایم متاورسی به ویژه تعرض و آزار جنسی توجه نیروهای امنیتی را جلب کرد

به گزارش پیوست، دولت ایالات متحده و پلیس اینترپل مدتی است که توجه بیشتری به حملات در جهان متاورسی دارند. پروژه Zero Abuse، با بودجه وزارت دادگستری ایالات متحده قرار است کارگاه‌هایی را برای توصیف متاورس و خطرات آن برای پلیس ایالتی و فدرال برگزار کند.

اینترپل نیز ماه گذشته از نیروهای پلیس بین‌امللی خواست تا پروتکلی را برای جرایم VR، از جمله در رابطه با تعرض جنسی، ایجاد کنند.

اینترپل در گزارشی نوشت: «با افزایش استفاده و تعداد شرکت‌کنندگان، باید آنچه جرم و آسیب در متاورس به حساب می‌آید را تعریف کنیم.»

برخی از بررسی‌های علمی نیز نشان می‌دهد که تعرض در جهان دیجیتالی با اثرات روانی جدی همراه است و از این لحاظ با حملات واقعی قابل مقایسه است. با این حال براساس قوانین فعلی تعرض و تجاوز جنسی، جرایم جهان مجازی قابل پیگیری نیستند و برای اثبات جرم به شواهدی از یک رخداد فیزیکی نیاز است. قوانین مربوط به آزار نیز که چنین جرایمی را پوشش می‌دهند پس از چندین مرتبه ارتکاب جرم صدق می‌کنند و اثبات آن نیز دشوار است.

گفتنی است که برخی با وجود پیامد‌های واقعی، درمورد جرم دانستن این حوادث مجازی هشدار داده‌اند.

آیا گرابر، استاد حقوق دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، که در حوزه قوانین تجاوز مطالعه کرده، می‌گوید: «مردم دائما یکدیگر را در بازی‌های ویدیویی می‌کشند اما ما به آن قتل نمی‌گوییم» و در نظر گرفتن زندانی برای رفتار‌های آنلاین بیهوده است.

افراد دیگری اما شرایط را اضطراری توصیف کرده و خواستار پروتکل‌های فوری هستند. دن بری، متخصص بازرسی در پروژه Zero Abuse، پس از ساخت یک پروفایل آزمایشی از یک دختر ۱۳ ساله در برنامه واقعیت مجازی VRChat، گزارش داد که سریعا آواتار‌های مرد به سراغ پروفایل آمده و با نظرات جنسی به دنبال چت خصوصی بودند.

او می‌گوید: «کودک ممکن است توسط یک بزرگ هدف تعرض [جنسی] قرار گیرد. کنترل چندانی در این فضاها وجود ندارد.»

سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ از جمله متا روی جهان‌های مجازی و فناوری متاورس باعث شده تا این چالش‌ها از اهمیت بیشتری برخودار شوند. اپل نیز با عرضه ویژن‌پرو، گام دیگری به سمت فراگیر شدن این فناوری را رقم زد.

متخصصان می‌گویند موضوعاتی مثل آزار و تعرض، به ویژه در رابطه با خانم‌ها، که در جهان پیش از VR و در بازی‌ها شاهدش بودیم، حالا به اپلیکیشن‌های VR منتقل شده است. در این اپلیکیشن‌ها کاربران روابط اجتماعی واقعی‌تری در فضاهای مختلف دارند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد ۴۹ درصد از زنانی که دائما از VR استفاده می‌کنند حداقل یک مرتبه تعرض جنسی را تجربه کرده‌اند.

از نگاه کاربران جهان مجازی، تعرض و آزار در این فضا یک نگرانی جدی است و برخی از قربانیان حتی به دلیل سو استفاده‌ها این فضا را ترک می‌کنند. متخصصان می‌گویند ماهیت فراگیر جهان مجازی باعث می‌شود که حملات حق واقعی را القا کنند و محققان برای توصیف رابطه نزدیک کاربران با آواتارهایشان از واژه «تن‌بخشی» یا «embodiment» استفاده می‌کنند و این رابطه با پیشرفت فناوری هرروز واقعی‌تر می‌شود.

اما با وجود تاثیر این حملات، بعید است که نیروهای انتظامی و دادگاه چنین تجربه‌ای را مشابه حوادث فیزیکی در نظر بگیرند. جان باندلر، وکیل متخصص امنیت سایبری و دستیار سابق دادستان منطقه‌ای نیویورک، می‌گوید بیشتر تعاریف حقوقی تجاوز برای دادگاهی شدن به یک اقدام فیزیکی نیاز دارند.

به گفته متخصصان می‌توان متهم را با یک اتهام آزار روبرو کرد اما برای این کار نیز باید چندین مرتبه تعرض تکرار شود. نهاد‌های قانونی معمولا موارد آزار در جهان فیزیکی را به رخداد‌های مجازی اولویت می‌دهند و در بسیاری موارد از تخصیص منابع به این دسته از حوادث امتناع می‌کنند. از سوی دیگر بسیاری هشدار می‌دهند که پیش از جرم انگاری رفتار‌های مجرمانه یا غیراخلاقی در واقعیت مجازی، باید تحقیقات بیشتری درمورد تاثیر آنها صورت گیرد.