بایدهای حقوقی محافظت از اطلاعات در کسب‌وکارهای نرم‌افزاری (۱)؛ اسرار به نامحرم اسرار مگو

«اعتماد کورکورانه، دعوتی است به فریب دادن شما.» این جمله از فردی ناشناس، گفته‌های زیادی در خود دارد. اعتماد، پایه هر نوع همکاری است اما اگر کورکورانه باشد، مثل طنابی پوسیده معلوم نیست شما را به مقصد خواهد برد یا نه. همین موضوع در محافظت از اطلاعات محرمانه و داده‌های هر کسب‌وکاری هم صدق می‌کند، اعتماد بدون پشتوانه به افراد و حتی اشیا گاهی فاجعه‌آفرین خواهد بود. در این سلسله نوشتارها، قصد داریم از بایدهای حقوقی «محافظت از اطلاعات و داده در کسب‌وکار» با تاکید بر حوزه نرم‌افزاری صحبت کنیم. عصر، عصر اطلاعات است و داده‌ها و اطلاعات به عنوان دارایی‌های نامشهود ارزش اقتصادی و مالی قابل توجهی پیدا کرده‌اند. علم حقوق نیز به عنوان متولی حمایت از حقوق اشخاص، خصوصاً حقوق مالی باید نقش خود را به‌درستی ایفا کند. مطالب در قالب مباحث زیر خواهد بود: ۱- توافقنامه عدم افشای اطلاعات ۲- توافقنامه عدم رقابت و عدم دور زدن ۳- پشتیبانی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از اطلاعات شرکت ۴- قراردادهای استخدامی ۵- حمایت‌های قانونی. باید اول: امضای توافقنامه عدم افشای اطلاعات توافقنامه عدم افشای اطلاعات، امروزه در کسب‌وکارهای نرم‌افزاری اهمیت زیادی دارد تا جایی که نادیده گرفتن آن می‌تواند خسارت و زیان‌های بعضاً جبران‌ناپذیری به بار آورد. وقتی از توافقنامه عدم افشای اطلاعات سخن به میان می‌آید مقصود چیست؟ قطعاً در فضای کاری امروز، اطلاعات جسته‌گریخته‌ای از مفاد این توافقنامه به گوش‌مان خورده است که در این مقال سعی داریم به زوایای مهم آن بپردازیم. توافقنامه عدم افشای اطلاعات معادل Non-Disclosure Agreement است که پیمان‌نامه منع افشا، قرارداد محرمانگی اطلاعات و منع افشای اسرار تجاری نیز خوانده می‌شود و در ادبیات اختصاری امروز به آن NDA گفته می‌شود. نوعی از قرارداد است بین دو شخص حقیقی یا حقوقی تا با حفظ محرمانگی داده‌ها، اطلاعات و دانش رد و بدل‌شده مرتبط با حوزه کاری یکی از طرفین یا هر دو و...