کارخانه نوآوری از فراز تا فرود

با توجه به استقرار سه‌ساله اینجانب در محل کارخانه نوآوری آزادی و مشاور طرح توسعه شرکت هم‌آوا در آن مقطع و همین‌طور مشاور کسب‌وکار یکی از سوله‌های کارخانه قبل از احداث و با توجه به حواشی و مسائلی که پس از اتمام زمان قرارداد اجاره کارخانه نوآوری و مشکلاتی که با مالک ملک (شرکت آما) در تمدید اجاره به وجود آمد که منجر به انتشار بیانه‌ای از سوی شرکت هم‌آوا (موجر) شد، نکاتی که به عنوان مشاهدات، تجربه و با تلاش برای حفظ اسرار ذی‌نفعان، می‌توانم بازگو کنم به شرح زیر است: ۱- ایده اولیه این طرح در سال‌های ۹۵، ۹۶ از سوی آقای سعید رحمانی مطرح و به دنبال آن اجرایی شد. این ایده بسیار جذاب و نوآورانه‌ای بود و در آن سال‌ها هنوز چنین فضای منسجم و متمرکزی برای استقرار استارت‌آپ‌ها وجود نداشت و حتی پیشوند کارخانه که متاثر از ماهیت قبلی ملک بود- که کارخانه‌ تولیدی بود- و بعدها مورد استفاده سایر فضاها قرار گرفت نیز نشان از خلاقیت ایشان داشت. کارخانه‌ای که قبلاً تولید الکترود داشت و قرار بود کارخانه فکر و ایده شود و کسب‌وکارهای نوآور از دل آن بیرون بیایند. البته شایان ذکر است که این ایده در دنیا نیز به عنوان کسب‌وکاری سودآور شناخته نمی‌شود و ارزش افزوده آن تکمیل زنجیره نوآوری و ایجاد شبکه و هم‌افزایی تیم‌های مستقر است. ۲- مذاکرات آقای رحمانی منتهی به قرارداد اجاره پنج‌ساله تا پایان اسفند ۱۴۰۱، با نرخ ثابت اجاره برای کارخانه‌ای متروک و بلااستفاده، برای هر دو طرف برد محسوب می‌شد و مدت اجاره پنج‌ساله حداکثر زمانی بود که مالک با آن موافقت کرد. کارخانه الکترودسازی آما به دلیل قوانین شهرداری مبنی بر تعیین حریم شهری و عدم استقرار صنایع در این حریم و لزوم خروج صنایع به خارج از حریم شهری، سال‎ها بدون استفاده رها شده بود. اینکه چرا ملک خریداری نشد، احتمالاً به...