از مجموعه قوانین و مقررات بلندگو چه می‌دانید؟

فناوری هراسی یکی از مختصات جامعه ایرانی و به تبع ارکانی است که تلاش دارند امور جامعه را تمشیت کنند. ممکن است تا به حال از زمره مصادیق این مساله در بعد تقنینی، به مساله استفاده از ماهواره یا کمی قدیمی‌تر به مساله ویدئو یا رادیو و تلویزیون توجه کرده باشید، اما جالب است که برایتان از مساله‌ای جالب یعنی قانون‌گذاری در زمینه «بلندگو» صحبت کنیم. قبل از آن بد نیست از زبان مرحوم محمدتقی فلسفی که یکی از سخنران‌های مشهور آن زمان بود درباره دیدگاه عمومی نسبت به این پدیده جدید دنیای فناوری مطالبی نقل کنیم. او در این مطلب از نخستن منبرهای با بلندگوی خود در اوایل قرن جدید یعنی دهه اول قرن 1300 سخن می‌گوید:«یک شب مجلس عروسی پسر یکی از محترمین بود...در آن مجلس یکی از آن مقدس‌مآب‌ها از پایین مجلس با صدای بلند گفت: آقای فلسفی حرف‌های خیلی خوب می‌زنید، اما متاثر و متاسفم که این مزمار (نای) را به مسجد آوردید، چرا با مزمار حرف می‌زنید؟ عیب شما این است!... اولین بار هم که در مسجد سید عزیزالله واقع در بازار تهران خواستم سخنرانی کنم، مقدسین درجه اول حضور داشتند. مرحوم حاج میرزا عباسعلی اسلامی که در نبش سبزه میدان عطاری داشت و متصدی امر مسجد بود در غیاب مردم بلندگو را نصب کرد، ولی پارچه‌های سیاه شبستان مسجد و حیاط را روی جعبه بلندگو می‌کشید که پنهان باشد و کسی نبیند. دستگاه بلندگو را هم در یک حفاظ طاقچه‌مانند گذاشته بود...حتی قبل از رادیو موقعی که مرحوم آیت‌الله العظمی آقای بروجردی در قم بودند و من در صحن حضرت معصومه (ع) با بلندگو صحبت می‌کردم، بعضی‌ها کمی نق زدند. یک شب معظم له پای منبر آمدند. بلندگو کار می‌کرد، ایشان هم گوش می‌دادند و تا آخر ساکت نشستند. با نشستن ایشان پای منبر من، کار تمام شد و دیگر کسی چیزی نگفت. بعد...