ما همه عمر دویده‌ایم

پدرم همیشه مرا به ورزش کردن توصیه می‌کند. می‌گوید زمان خودشان که تکنولوژی نبود، بچه‌ها و جوان‌ها خیلی شیطنت می‌کردند و فعالیت بدنی زیادی داشتند. ما چه؟ همه‌اش پای کامپیوتر نشسته‌ایم و نهایت فعالیت‌مان این است که دست‌مان را از روی کیبورد به روی ماوس جابه‌جا کنیم، البته اگر سرازیر شدن از این جلسه به آن جلسه را فاکتور بگیریم. این زندگی ماشینی مانند گردابی است که دارد ما را به داخل خود می‌کشاند و فقط زمانی متوقف می‌شود که دکمه توقف را بزنیم. نمی‌دانم دکمه‌اش چه رنگی است، فقط می‌دانم رویش نوشته «همین حالا شروع کن». کلی برنامه‌ریزی می‌کنی، وسایل ورزشی می‌خری، به دنبال باشگاه ورزشی می‌گردی و می‌گویی بالاخره از این شنبه شروع می‌کنم، ولی باز هم نمی‌شود. پدرم می‌گوید:«دم دست‌ترین ورزش دویدن است.» البته دویدن هم این روزها آن‌قدر حرفه‌ای شده که اگر به دنبالش بروی، می‌بینی دست‌کمی از ورزش‌های دیگر ندارد و دردسرهای خاص خودش را به همراه دارد، مخصوصاً فضای شهری مشکلاتی همچون کمبود مسیرهای مناسب دویدن را به وجود آورده است. با این حال، هنوز هم برای شروع، دویدن می‌تواند بهترین گزینه باشد. علاوه بر این، به لطف تکنولوژی ابزارهایی ساخته شده‌اند که می‌توانند تجربه دویدن را برای ما لذت‌بخش‌تر کنند. اپلیکیشن‌های ورزشی، ساعت هوشمند، مچ‌بند سلامتی، کفش و کمربند هوشمند و… همگی از جمله این ابزارها هستند. وارد کردن ورزش به زندگی می‌تواند آرامش و لذت بیشتری را برای ما به ارمغان بیاورد. اگر تا امروز بهانه‌ای برای ورزش نکردن داشته‌ایم، تکنولوژی خودش راهکارهای ورزش کردن را پیش روی ما گذاشته است. فعالان حوزه فناوری اطلاعات نیز بیش از همه با سبک زندگی مبتنی بر فناوری مأنوس هستند و حالا در بهترین شرایط کمک گرفتن از فناوری برای وارد کردن ورزش به زندگی خود قرار دارند. برقرار کردن تعادل بین کار، ورزش و علایق شخصی، همیشه کار سختی بوده، اما باید بدانید که...