ایمپلنت شرکت سینکرون با سیگنال‌های مغزی، صفحات لمسی را کنترل می‌کند

به گزارش پیوست، ایمپلنت مغزی سینکرون با دریافت سیگنال‌های مغزی افراد ناتوان جسمی و ترکیب آن با اطلاعات یک سیستم ردیابی چشم، امکان استفاده از صفحات لمسی را برای آنها فراهم می‌کند.

رادنی گورهام ۶۳ ساله که به دلیل ابتلا به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ASL) توان حرکت بیشتر اعضای بدن و صحبت را از دست داده یکی از افرادی است که در آزمایش‌های شرکت سینکرون حضور داشته و از آن به عنوان یک تجربه «هیجان انگیز» یاد می‌کند.

به نقل از وبسایت نیوزساینتیست، ایمپلنت مغزی سینکرون با ساز و کار خاصی امکان استفاده از صفحه لمسی را برای گورهام فراهم کرده است. این چیپ، سیگنال مغزی افراد ناتوان جسمی را هنگامی که برای حرکت پا یا دست‌ها تلاش می‌کنند شناسایی کرده و با الگوریتم‌های کامپیوتری آنها را تفسیر می‌کند.

سپس معادل حرکات تفسیر شده روی صفحه لمسی به اجرا گذاشته می‌شود و کاربر درنتیجه این سازوکار و یک سیستم ردیابی چشم که محل لمس صفحه را مشخص می‌کند، می‌تواند نشانگر کامپیوتر را حرکت داده و روی کیبورد مجازی تایپ کند.

سینکرون در دو آزمایش بالینی که یکی SWITCH و دیگری COMMAND نام دارد این تکنولوژی را بررسی کرده است. آزمایش اول در استرالیا با حضور ۴ نفر از جمله گورهام انجام و COMMAND هم در آمریکا و با حضور پنج داوطلب انجام شده است.

این چیپ مغزی به افراد ناتوان جسمی اجازه می‌دهد تا متن یا ایمیل ارسال کنند و یا خدمات بانکداری و خرید آنلاین و مشابه آن را به کار گیرند.

با اینکه شرکت‌های متددی از جمله نورالینک ایلان ماسک در حوزه BCI فعالیت دارند، اما سینکرون رویکرد متفاوتی نسبت به رقبا را در پیش گرفته است. تام آکسلی، مدیرعامل و بنیان‌گذار سینکرون، می‌گوید: «جامعه احساس می‌کند BCI یک رقابت تکنولوژی برای تقویت بدن انسان است. اما روند تایید یک تکنولوژی اینگونه نیست-تکنولوژی ابتدا باید بیماری یک فرد را هدف گرفته و برطرف کند.»

خبری از جراحی دشوار نیست

سینکرون برای نصب ایمپلنت‌های مغزی به جای جراحی‌های دشوار مغزی در فرایندی ساده‌تر، یک آرایه الکترودی خاص یا «Stentrode» به رگ خونی بیمار تزریق می‌کند. این کار با جراحی ساده‌تری روی سیاه‌رگ گردن انجام می‌شود و این آرایه الکترودی در رگ خونی نزدیک موتور کرتکس، مسئول حرکت ماهیچه‌ها، قرار می‌گیرد.

آکسلی معتقد است که با این کار خطر موضوعاتی مثل عفونت کاهش یافته و درنتیجه عمر و ثبات یک ایمپلنت مغزی بیشتر می‌شود. سینکرون پیش از این اعتبار و امنیت این روند را طی مطالعه‌ای یک ساله روی داوطلبان آزمایش SWITCH آزمایش کرده است. این شرکت در حال حاضر ثبات و اعتبار دستور‌های منتقل شده را در مرحله اجرا بررسی می‌کند.

اما چنین رویکردی معایبی هم دارد. به گفته کیپ لادوینگ، از دانشگاه ویسکانسون مدیسون، از آنجایی که الکترود‌های دستگاه به نورون‌های مغز دسترسی مستقیم ندارند، باید سیگنال‌های مغز را تفسیر کنند. درست مثل اینکه شما بیرون از یک اتاق به صحبت‌های داخل آن گوش دهید. به همین دلیل مهندسان سینکرون الگوریتم‌هایی برای تفسیر سیگنال‌های کم‌کیفیت مغزی طراحی کرده‌اند.

آماده‌سازی برای عرضه تجاری

سینکرون قصد دارد از یک آزمایش بالینی جدید، عملکرد این چیپ مغزی برای کمک به فعالیت‌های خاص بیماران را بررسی کند. در صورت موفقیت این آزمایش، محصول برای عرضه تجاری آماده می‌شود و به حدود پنج میلیون ناتوان جسمی در استفاده از صفحات لمسی کمک می‌کند.

با این حال به گفته سینکرون، داوطلبان این آزمایش در حال حاضر سرعت بسیار کمی هنگام استفاده از این چیپ دارند و یکی از موانع پیش رو افزایش سرعت استفاده است. با اینکه همین مقدار هم از هیچ بهتر است، اما آنچنان متقاعد کننده نیست تا افراد زیادی را جذب خود کند.

دیوید پوترینو، از بیمارستان مانت سینای نیویورک که بر بخشی از آزمایش بالینی COMMAND نظارت دارد، می‌گوید این محصول عبور از مرحله آزمایشی باید «کیفیت یا کمیت مراقبت از بیمارها» را به شکل چشمگیری متحول کند.

موفقیت سینکرون شاید شروع خوبی برای شرکت‌های و استارت‌آپ‌های فعال این حوزه باشد و با افزایش رقابت، کیفیت و کمیت محصولات هم به مرور زمان بیشتر می‌شود.