۹ آبان ۱۴۰۳
فرداد زند از شرکای ایراتل ونچرز:
خدمات ارزش‌افزوده برای سرمایه‌گذاران جذابیت دارند
جذب سرمایه خارجی برای رسیدن به رشد اقتصادی هم در برنامه ششم توسعه و هم در آخرین گزارش موسسه مک‌کینزی از جمله نکات مورد تاکید بوده است. با این حال هنوز به نقطه ایده‌آل نرسیده است و موانع متعددی بر سر راه آن وجود دارد. از همین رو به سراغ فرداد زند رفتیم تا با او که سابقه همکاری با موسسه مک‌کینزی را نیز دارد، درباره پتانسیل‌ها و چالش‌های موجود در فضای کسب و کار ایران گفت‌وگویی انجام دهیم. در حال حاضر او یکی از شرکای ایراتل ونچرز است؛ یک باشگاه سرمایه‌گذاری خطرپذیر که هم خودش سرمایه دارد و هم دیگر سرمایه‌ها را مدیریت می‌کند. این شرکت برای اینکه بتواند نقش فعال‌تری در جذب و بازپروری ایده‌هایی که قابلیت جهانی شدن دارند ایفا کند تصمیم گرفته است با استفاده از سابقه کسب و کارش در ایران و داشتن ارتباطات با خارج، یک پایه عملیاتی نیز در ایران داشته باشد. از همین رو به زودی یک مرکز نوآوری به نام iLab در ایران تاسیس خواهد کرد که شکلی از برنامه شتاب‌دهی و فضای همکاری را داخل خود خواهد داشت.
کدام بخش از حوزه آی‌سی‌تی کشور جذابیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران خارجی دارد؟ باید قبل از هر چیز مزیت‌های رقابتی ایران نسبت به بازارهای دیگر را بررسی کنیم. ایران از نظر توسعه‌دهندگان نرم‌افزار ظرفیت بسیار خوبی دارد. بنابراین در بخش نرم‌افزار به ویژه از نوع B2B و نرم‌افزارهای اینترپرایز و سازمانی، پکیج‌های افزایش بهره‌وری، پتانسیل خوبی برای جذب سرمایه خارجی داریم. در حوزه تلکام نیز بستر خوبی وجود دارد، مثلاً در مورد سرویس‌های ارزش‌افزوده و اپراتورهای مجازی. اما پاشنه آشیل این ماجرا بحث رگولاتوری است. در برخی زمینه‌های خاص حوزه سخت‌افزار هم به نظر می‌آید ظرفیت‌هایی داریم. اکنون سرمایه‌گذاران خارجی بیشتر به دنبال سرمایه‌گذاری روی سرویس‌های ارزش‌افزوده و OTTها هستند. یعنی می‌خواهند با سرمایه‌گذاری کمی وارد باز ایران شوند؟ بله می‌خواهند از بستری که در ایران شکل گرفته، استفاده کنند و خدمات خود را ارائه دهند. بازار خوبی وجود دارد. ضریب نفوذ موبایل و رشد گوشی‌های هوشمند در ایران نسبتاً خوب است. اینها نشانه‌های خوبی برای آنهاست. در خصوص چالش‌های سرمایه‌گذاری به بحث رگولاتوری اشاره کردید. منظورتان رگولاتوری حوزه سی‌تی بود یا آی‌تی؟ فین‌تک قطعاً حواشی‌ای با تلکام و بانکداری پیدا می‌کند. تمام کشورها در یک مقطع زمانی به این مشکل برخورده‌اند که رشد فناوری‌های جدیدشان سریع‌تر از توسعه رگولاتوری آنها بوده است. ضمن اینکه همیشه یکی از دغدغه‌های سرمایه‌گذاران خطرپذیر و استارت‌‌آپ‌ها این بوده است که بستر قانونی وجود ندارد و بسیاری موارد هنوز تعریف نشده است. در ساختار قانونی ما یک استارت‌آپ یا یک شخصیت، حقیقی است یا حقوقی و شکل دیگری برای آن متصور نیستند. استارت‌آپ نمی‌داند با چه تفاهم‌نامه‌ای به سراغ سرمایه‌گذار خطرپذیر خود برود، آن سرمایه‌گذار هم نمی‌داند چگونه از سایر سرمایه‌گذاران، سرمایه جمع‌آوری کند علاوه بر بحث رگولاتوری، چه مشکلات دیگری برای جذب سرمایه خارجی وجود دارد؟ برای سرمایه‌گذار خارجی در قدم اول اعتماد و اطمینان از شناخته‌شده بودن بازار مقصد اهمیت دارد. بحث رگولاتوری...
این مطلب در شماره ۴۱ پیوست منتشر شده است.
ماهنامه ۴۱ پیوست
ارسال دیدگاه