کشف مجدد روابط انسانی

تا همین پنج سال پیش همه ما نسبت به استفاده از فناوری برای قرض گرفتن چیزهایی مثل یک دریل قدرتمند هیجان‌زده بودیم اما ظاهراً در عمل چنین اتفاقی رخ نداده است. راشل باتسمن (Rachel Botsman) نویسنده کتاب «ظهور مصرف مشارکتی» در کنفرانس تداکس سیدنی (2010) از حضار پرسید:«چند نفر از شما دریل‌ حرفه‌ای و قدرتمند دارید؟» همان‌طور که انتظار می‌رفت تقریباً همه دست‌شان را بالا بردند. باتسمن ادامه داد:«شاید فقط 12 تا 15 دقیقه در طول عمرتان به این دریل‌ها نیاز داشته باشید. مضحک به نظر می‌رسد، این‌طور نیست؟ چون چیزی که به آن نیاز دارید در واقع یک سوراخ است نه دریل.» پس از کمی مکث و البته خنده حضار، او راه‌حلی مشخص معرفی کرد:«چرا این دریل را از کسی اجاره نکنید؟ یا دریل خودتان را به بقیه ندهید و کمی از این طریق پول درنیاورید؟» آنچه باتسمن مصرف مشارکتی می‌نامید یا بعدها با عنوان «اقتصاد مشارکتی» شناخته ‌شد، ظاهراً به موضوعی اجتناب‌ناپذیر تبدیل شد. مصرف‌گرایی آمریکایی یکی از بدترین رکودهای اقتصادی در طول تاریخ را تجربه کرد، نگرانی‌ها درباره بستر اقتصادی بیشتر شدند و شبکه‌های اجتماعی جدید نوعی نظام ارتباطی ساختند که کار کاربران را با اشتراک‌گذاری دارایی‌ها به یکدیگر ساده کردند. باتسمن توضیح می‌دهد:«اکنون در دهکده‌ای جهانی زندگی می‌کنیم که در آن اتفاقاتی که زمانی فقط چهره‌به‌چهره بودند در مقیاسی بزرگ‌تر و به شیوه‌ای که هرگز ممکن نبوده، رخ می‌دهند و این سیستم‌های جدید شکلی از انسانیت را ایجاد کرده‌اند که دیرزمانی فراموش شده بود.» او می‌افزاید:«امروزه در حال تجربه‌ای جدید و کشف مجدد روابط بین فردی هستیم.» همه چیز به خوبی پیش می‌رفت با این تفاوت که هیچ کس اهمیتی به ماجرا نمی‌داد. همه خرید می‌کردند (یک دریل حرفه‌ای می‌خریدند) یا به جای آن با پیچ‌گوشتی به جان پیچ‌ها می‌افتادند! لیکن کمی‌ آن‌طرف‌تر استارت‌آپ‌هایی راه‌اندازی شده بودند که هدف‌شان تسهیل تحقق رویاهای دریلی افراد بود. اکومودو...