آیا قیمت اینترنت ثابت در ایران مناسب است؟ گمشده‌ای به نام بهینگی

تورم در ایران در طول دهه‌های اخیر عاملی بوده که مردم ایران را همیشه درگیر قیمت‌ها نگه داشته است. شاید در بسیاری کشورها که غالباً نرخ‌های تورم تک‌رقمی است توجه افراد به نوسان قیمت‌ها چندان زیاد نباشد اما در ایران شرایط فرق می‌کند. کالاهای حوزه ارتباطات از جمله اینترنت جزو مواردی هستند که طی سال‌های اخیر تغییر قیمت چندانی پیدا نکرده‌اند، با وجود این، کاربران رضایت چندانی از کیفیت آن ندارند. اینترنت ثابت پهن‌باند نیز از این قاعده مستثنی نیست. اینترنت ثابت پهن‌باند در ایران در سال‌های ابتدایی دهه ۸۰ خورشیدی پا به خانه‌های مردم گذاشت. هرچند شش هفت سالی طول کشید تا اینترنت پهن‌باند که به نام تنها تکنولوژی رایج در آن دوره یعنی ADSL شناخته می‌شد شروع به فراگیر شدن کند. در دوره‌ای که خبری از نسل‌های سوم و چهارم ارتباطات سیار در ایران نبود، کاربران عملاً اینترنت را به اینترنت ثابت می‌شناختند و تغییر نسل از Dial-up به ADSL جذابیت زیادی برای مشترکان داشت. روزهای خوش رشد اینترنت ثابت در ایران اما ماندگار نبود. با وجود اینکه طی دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد مشترکان خانگی با محدودیت پهنای باند ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه روبه‌رو بودند این بالاترین سرعتی بود که آن زمان در اختیار مردم قرار می‌گرفت. با ورود به دهه ۹۰ و روی کارآمدن دولت میانه‌رو حسن روحانی، به تدریج این محدودیت از میان برداشته شد اما وزارت ارتباطات دولت‌های یازدهم و دوازدهم بیش از آنکه چشم به توسعه اینترنت ثابت در کشور داشته باشد، به توسعه بخش ساده‌تر و ارزان‌تر یعنی شبکه سیار توجه می‌کرد. بحث قیمت اینترنت ثابت در ایران اما همواره یکی از مباحثی بوده که باید با احتیاط به سراغ آن رفت. صدایی که غالباً در مورد قیمت اینترنت در ایران به گوش می‌رسد حاکی از گران بودن آن است. کاربران می‌گویند قیمت اینترنت در مقابل سرویسی که دریافت می‌کنند بالاست. از سویی...