بی‌طرفی شبکه‌ای

پس‌از سال‌ها کش و قوس موجودی که در دولت نهم به عنوان اینترنت ملی مطرح شد، با پروژه‌ای که در دولت یازدهم به عنوان شبکه ملی اطلاعات در حال توسعه است، کاملاً متفاوت و گاه متضاد است. در طرح اینترنت ملی ایده‌ای که داشتند جداسازی فیزیکی شبکه بین‌الملل و شبکه داخلی از یکدیگر و ارائه دو خدمت موازی به هر کاربر بود و در واقع فکر می‌کردند موجودی که اسمش را اینترنت ملی گذاشته بودند باید بدون هیچ ‌گونه ارتباطی با شبکه جهانی تعریف شود که البته توان و دانش کافی برای اجرای همان طرح هم وجود نداشت و در پایان دولت دهم به دلیل پایه طراحی و فلسفه غلط، کمتر از ۱۰ درصد چیزی که باید تمام‌شده تحویل داده می‌شد، اجرا شده بود. در دولت یازدهم ابتدا از پیشرفت کار به رویه سابق برای حدود یک سال جلوگیری شد تا جوانب کار بررسی شود. تجربیات بین‌المللی در این بخش مورد بررسی قرار گرفت و همزمان اهدافی که برای‌ این پروژه تعریف شده بود چکش‌کاری شد تا از حالت انتزاعی و محدودکننده خارج و به یک طرح زیرساختی که اتفاقاً برای کشور ضروری و حیاتی است، تبدیل شود. اهدافی که بعد از اصلاح کار مشخص شد، افزایش کیفیت و سرعت دسترسی برای هر شهروند در هر زمان و هر مکان، امکان ترجیح ترافیک داخلی به ترافیک بین‌الملل، ایجاد آدرس‌دهی محلی برای جلوگیری از خروج درخواست آدرس‌دهی کاربران ایرانی و امکان فعالیت شبکه در صورت اختلال در درگاه‌های بین‌المللی و در نهایت و در لایه بالا حمایت از تولید محتوا و ابزارهای تحت شبکه بومی برای برآورده کردن نیازها و سلیقه کاربران داخلی است. در واقع در کشورهای توسعه‌یافته بحث میزبانی، ابزارهای مورد نیاز و تولید محتوا توسط بخش خصوصی متصل به بازارهای جهانی به صورت طبیعی انجام می‌شود. همین‌طور از طریق کپی‌های روت آیکان که سال‌هاست در کشورهای مختلف فعال...