آیا کامپیوترها روزی آگاه می‌شوند؟

آیا کشف بنیان‌های زیستی آگاهی موضوعی غیرانسانی نیست؟ اگر آگاهی توهمی بیش نباشد چه؟ به نظر من این ایده که آگاهی را توهمی بیش ندانیم، دیدگاهی مضحک است. اگر آگاهی توهم است، پس قدرتمندترین توهمی است که با آن سر و کار داریم! مشهورترین استنتاج در فلسفه غربی این است که «من می‌اندیشم، پس هستم». داشتن تجارب آگاهانه تنها یقین غیرقابل‌انکاری است که انسان با آن مواجه است. اگر دانشمندان روزی بنیان‌های آگاهی را کشف کنند، شاهد چه فناوری‌هایی خواهیم بود؟ آزمونی داریم که با آن می‌توانیم بگوییم چه کسی یا چیزی آگاه است یا خیر. امروزه بحث‌های زیادی درباره سقط جنین وجود دارد. می‌توان با داشتن روشی عینی فهمید که نوزادان چه زمانی واجد آگاهی می‌شوند؛ یا اینکه آیا بیماران در حالت کما آگاهی دارند یا خیر. اینها مسائلی هستند که در طول تاریخ بارها و بارها مطرح شده‌اند اما پاسخ به آنها تنها در صورتی امکان‌پذیر است که نظریه‌ای کامل درباره آگاهی به دست دهیم. همچنین در آینده احتمالاً بتوان ماشین‌هایی آگاه ساخت. بنابراین شما معتقدید علی‌الاصول کامپیوترها می‌توانند آگاه شوند؟ من هفته پیش درباره نظریه یکپارچگی اطلاعاتِ جولیو تونونی، در دانشگاه ام‌آی‌تی سخنرانی داشتم؛ این نظریه یک پیش‌بینی آشکار می‌کند؛ می‌گوید آگاهی ویژگی سیستم‌های پیچیده‌ای است که دارای مخزن خاصی از علت‌ها و معلول‌ها هستند. این سیستم‌ها، شبیه مغز به شیوه خاصی با محیط میانکنش دارند. اگر بتوانید روزی کامپیوتری بسازید که مدارهایی شبیه مغز داشته باشد، این کامپیوتر واجد آگاهی خواهد بود. یعنی کیفیت کامپیوتر بودن را تجربه خواهد کرد. اما این قضیه برای شبیه‌سازی‌های دیجیتالی صادق نیست. یعنی اگر یک مدل کامل و نرم‌افزاری از مغز بسازیم هیچ گاه آگاه نخواهد بود اما یک ماشین که از مغز تقلید کند می‌تواند آگاه شود؟ درست است. این نظریه آشکارا می‌گوید یک شبیه‌سازی دیجیتالی نمی‌تواند آگاه باشد و این برخلاف باور بسیاری از افراد کارکردگرا از جمله...