افترا و هتک حیثیت به روایت لندنی‌ها

عناوین مجرمانه‌ سنتی نظیر هتک حیثیت و افترا در نظام کیفری انگلستان سابقه‌ای دیرپا دارند که شاید به بیش از دو قرن برسد خصوصاً از این حیث که نظام حقوقی انگلستان به شدت مبتنی بر سنت‌های حقوقی و رویه‌ تصمیم‌گیری قضایی در دادگاه‌های این کشور و به یک تعبیر، عرف حقوقی است. با این حال علاوه بر عرف حقوقی، سابقه‌ قانونگذاری در این زمینه به 1820 بازمی‌گردد و در طول سال‌ها، اصلاحات مهمی (از جمله 1952،1996 و 2009) را به خود دیده است. در این سیستم کیفری، هتک حیثیت (defamation) ناظر به هر بیان و اظهار علنی ناروا و نادرستی است که حیثیت و اعتبار شخص یا گروهی دیگر را از بین ببرد. این البته با توهین به معنی به کار بردن الفاظ رکیک و ناسزا گفتن به دیگری (insult) یکی نیست و آن خود عنوان مستقلی است. افترا نیز به عنوان «دادن نسبت ناروا و دروغ به دیگری» تعریف شده که در حقوق این کشور بین افترای شفاهی (libel) و افترای ثبت‌شده (slander) (در قالب کتاب، روزنامه، تلویزیون، رادیو یا در محیط مجازی به صورت نوشتاری در بلاگ‌ها یا فایل صوتی یا تصویری) فرق قائل می‌شوند. چند نکته جزیی‌تر هم هست که در خصوص این عناوین مجرمانه باید بدانید. نخست اینکه در این جرائم بار اثبات درست بودن و صدق اظهارات، بر عهده‌ متهم بوده و اوست که باید نشان دهد آنچه گفته و ادعا کرده، حقیقت داشته ‌است. البته برخلاف هتک حیثیت، در افترا معمولاً تحقق خسارت و آسیب به دیگری باید به اثبات برسد؛ مثلاً نشان داده شود اعتبار تجاری شرکت زیر سوال رفته و این باعث کاهش فروش آنها و تضرر شده ‌است. در عین حال الفاظ و اظهارات باید صریح در معنای مورد نظر باشد و اگر بشود احتمالات و تعابیر و تفاسیر معقول دیگری از آنها به دست داد که بار وهن‌آمیز و هتک‌کننده...