انانیموس چگونه انانیموس شد: از ترول کردن تا حملات سایبری آشنایی با گروه هکری انانیموس

حمله نظامی روسیه به اوکراین در پایان فوریه ۲۰۲۲، جنگ گروه هکتیویستی انانیموس (Anonymous) را در پی داشت. حسابی توییتری با ۷.۹ میلیون دنبال‌کننده با نام «انانیموس» علیه روسیه و ولادیمیر پوتین اعلان «جنگ سایبری» کرد. این گروه تاکنون مسئولیت حملات سایبری مختلفی را بر عهده گرفته که وب‌سایت‌های سازمان‌های دولتی روسیه را از کار انداخته‌اند و داده‌های آنها را درز داده‌اند. همچنین، حملاتی علیه شرکت‌ها و نشریات خبری دولتی ترتیب داده شده است.

انانیموس که گاهی «هکتیویست» نامیده می‌شود از حملات سایبری هماهنگ علیه دولت‌ها، شرکت‌ها و سایر گروه‌ها در نقاط مختلف جهان استفاده می‌کند تا توجه عمومی را به آرمان‌های اجتماعی یا سیاسی جلب کند. حساب انانیموس در توییتی که در ۲۴ فوریه منتشر کرد (و می‌گوید این حساب نمی‌تواند ادعا کند نماینده کل مجموعه انانیموس است) از همه هکرها در سراسر جهان از جمله در روسیه درخواست کرده تا به جنگ پوتین نه بگویند.

اقدام‌هایی که به انانیموس نسبت داده می‌شوند در طول سال‌های متمادی به مایه الهام فیلم‌سازهای هالیوودی و سایر گروه‌های هکری در سراسر جهان تبدیل شده‌اند. در ادامه نگاهی می‌اندازیم به ریشه‌های مبهم انانیموس، مشهورترین حملات سایبری آن و فلسفه‌ای که گفته می‌شود به تصمیم‌های این گروه شکل می‌دهد.

ریشه‌های انانیموس

داستان انانیموس در تالارهای گفت‌وگوی پیام‌رسانی آنلاین 4chan شروع می‌شود، وب‌سایت اجتماعی ناشناس که در سال ۲۰۰۳ تاسیس شد. حتی امروز نیز پست‌هایی در 4chan که از طرف کاربرهای بدون نام کاربری منتشر می‌شود به انانیموس نسبت داده می‌شود.

کاربران در روزهای اول این وب‌سایت شوخی‌های گروهی سازمان‌یافته به نام «یورش» را ترتیب می‌دادند که در آن به اتاق‌های گپ بازی‌ها و سایر اجتماع‌های آنلاین سرازیر می‌شدند و اختلال به وجود می‌آوردند. 4chan وقتی شروع کرد به حذف عوامل یورش‌ها که منتقدان، اعضای این وب‌سایت را به زورگویی سایبری و انتشار محتوای توهین‌آمیز متهم کردند.

این یورش‌ها مبنای عملیات انانیموس را تشکیل دادند: جنبش نامتمرکزِ کاربرهای آنلاین هم‌فکری که در اتاق‌های گپ رمزنگاری‌شده ارتباط برقرار می‌کنند تا برای ایجاد اختلال آنلاین برنامه‌ریزی کنند. برنامه‌های انانیموس ابتدا به‌ طور عمده نوعی سرگرمی ارزان محسوب می‌شدند. اما در نهایت این برنامه‌ها اهداف اجتماعی و سیاسی را دنبال کردند.

مشهورترین نمونه اولیه «هکتیویسم» در سال ۲۰۰۸ انجام گرفت. کاربران 4chan به رهبری گرِگ هوش، یکی از هکرهای اولیه انانیموس، اقدامی هماهنگ علیه کلیسای ساینتولوژی انجام دادند. برخی از تاکتیک‌ها عبارت بودند از: حملات DDoS به وب‌سایت‌های کلیسا، مزاحمت تلفنی و فاکس کردن صفحات مشکی به کلیسا برای هدر دادن جوهر پرینترشان.

حمله سایبری مذکور که انانیموس آن را «پروژه چانولوژی» (Project Chanology) نامید واکنشی بود به آنچه هکرها سانسور تلقی می‌کردند. گاوکر، نشریه خبری، ویدئویی را درز داد که در آن تام کروز باذوق درباره ساینتولوژی حرف می‌زد. کلیسا نیز تهدید کرد که علیه گاوکر اقدام حقوقی انجام خواهد داد.

مجموعه‌ای از تظاهرات علیه ساینتولوژی به‌زودی در نقاط مختلف جهان برپا شد. بسیاری از تظاهرات‌کننده‌های حامی انانیموس ماسک‌های سفید و سیاه گای‌فاکس به صورت زده بودند. این ماسک بر اساس ماسک یاغی‌های قرن هفده بریتانیا طراحی شده است. بعد از آن بود که ماسک گای‌فاکس به یکی از نمادهای انانیموس تبدیل شد.

فلسفه و اهداف انانیموس

در حالت ‌کلی، انانیموس با دولت‌ها یا شرکت‌هایی مخالف است که به‌زعم خودش در سانسور یا اشاعه نابرابری شرکت می‌کنند. این گروه نامتمرکز است و بنابراین هیچ ساختار یا سلسله‌مراتب واقعی‌ای ندارد، به همین دلیل است که اغلب مناقشه‌های درونی زیادی درباره حمایت از ایده‌ها یا آرمان‌های مختلف شکل می‌گیرد.

حساب توئیتری @YourAnonNews که اذعان می‌کند سخنگوی کل مجموعه انانیموس نیست یک توئیت پین‌شده در سال ۲۰۱۹ دارد که می‌گوید اعضای انانیموس «مردمی از طبقه کارگرند و آرمان آینده بهتر برای بشریت را دنبال می‌کنند». طبق این توئیت، آرمان‌های راهنمای انانیموس عبارت‌اند از: «آزادی اطلاعات، آزادی بیان، مسئولیت‌پذیری از جانب شرکت‌ها و دولت‌ها، حریم خصوصی و ناشناسی برای شهروندان خصوصی».

اعضای انانیموس بعد از «پروژه چانو» به تعداد زیادی از احزاب و گروه‌ها حمله کرده‌اند؛ از جمله:

• انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا و انجمن سینمایی آمریکا؛ این سازمان‌ها تلاش کردند تا مانع از ادامه کار وب‌سایت‌هایی شوند که محتوای کپی‌شده را به اشتراک می‌گذارند. آنها می‌خواستند موسیقی و فیلم دارای حق نشر به اشتراک نگذاشته شود.
• وزارت دادگستری ایالات‌ متحده و اف‌بی‌ای؛ مقامات فدرال com، وب‌سایت به‌اشتراک‌گذاری فایل را در سال ۲۰۱۲ بستند.
• پی‌پل؛ این پلتفرم پرداخت آنلاین فرایند انتقال کمک‌های کاربران به ویکی‌لیکس و بنیان‌گذار جنجالی آن، جولیان آسانژ، را متوقف کرد.
• وب‌سایت‌های دولتی در تونس، مصر و سایر کشورها در خاورمیانه و آفریقا به عنوان بخشی از تظاهرات طرفدار دموکراسی موسوم به بهار عربی در سال ۲۰۱۱.
• داعش؛ بعد از حملات تروریستی پاریس در سال ۲۰۱۵.

مقام‌ها در نقاط مختلف جهان چند هکر ظاهراً مرتبط با انانیموس را دستگیر کرده‌اند؛ از جمله حداقل ۱۴ نفر که به هک پی‌پل در سال ۲۰۱۱ متهم شده‌اند. بَرِت براون، روزنامه‌نگار و سخنگوی خودخوانده انانیموس، در سال ۲۰۱۲ به جرم انجام حمله سایبری و تهدید پلیس فدرال دستگیر شد و بیش از چهار سال حبس کشید.

فعالیت‌های انانیموس بعد از دستگیری‌ها فروکش کرد اما سال گذشته دوباره شدت گرفت. انانیموس مسئولیت هک حزب جمهوری‌خواه در تگزاس را بر عهده گرفت و دلیل آن را مخالفت با قانون مناقشه‌انگیز سقط‌جنین در آن ایالت عنوان کرد. همچنین، انانیموس مسئولیت هک Epik، شرکت میزبان وب، را در ماه سپتامبر پذیرفت. این رخداد باعث درز یافتن بیش از ۱۵۰ گیگابایت داده درباره گروه‌های راست افراطی مانند QAnon و Proud Boys شد.

حامیان و منتقدان

مجله تایم در سال ۲۰۱۲ انانیموس را یکی از ۱۰۰ فرد بانفوذ جهان معرفی کرد. امروز میلیون‌ها نفر حساب‌های مرتبط با انانیموس در رسانه‌های اجتماعی را دنبال می‌کنند.

جرمیا فاولر، هم‌بنیان‌گذار سکیوریتی دیسکاوری، شرکت امنیت سایبری، چندی پیش به CNBC گفت حامیان انانیموس این گروه را «رابین‌هود سایبری»ای تلقی می‌کنند که دولت‌ها و شرکت‌های قدرتمند را در راه آرمان‌های مردمی هدف قرار می‌دهد.

فاولر گفت: «همین حالا می‌خواهید کاری انجام شود، همین حالا باید عدالت برقرار شود و فکر می‌کنم گروه‌هایی مانند انانیموس و هکتیویست‌ها آن رضایت فوری را به مردم می‌دهند.»

اما انانیموس قطعاً منتقدهایی هم دارد. بسیاری از منتقدان معتقدند تاکتیک‌های پارتیزانی این گروه، افراطی و احتمالاً خطرناک‌اند. سازمان امنیت ملی در سال ۲۰۱۲ انانیموس را تهدیدی علیه امنیت ملی عنوان کرد.

پارمی اولسون، روزنامه‌نگاری که در سال ۲۰۱۲ کتابی ۴۱۵ صفحه‌ای درباره انانیموس نوشت، در آن زمان گفت حتی حامیان گروه نیز نباید همه کارهای آن را تایید کنند.

اولسون به رادیو آزاد اروپا گفت: «آیا انانیموس کار خوبی برای دنیا انجام داده است؟ در برخی موارد بله.» و به حمایت از تظاهرات طرفدار دموکراسی در خاورمیانه اشاره کرد. «مردم را بی‌هیچ دلیلی آزار می‌دهد؟ این کار را بد می‌دانم. انجام حمله محرومیت از سرویس توزیع‌یافته علیه وب‌سایت سیا، سرقت داده‌های مشتری و انتشار آنلاین آنها صرفاً برای خنده و شوخی چیز خوبی نیست.»

منبع: سی‌ان‌بی‌سی